Çağrılsa da çağrılmasa da, Tanrı burada olacaktır.
"Tamam," dedi, "seninle geliyorum. Ama daha hızlı olmak için seni taşıyamaz mıyım?"
"NE YAZIK KI OLMAZ," yazısı okundu kaplumbağanın kabuğunda.
"Neden illa ki sürünmek zorundasın?" diye sordu Momo.
Yine bir bilmece gibi sözcükler belirdi: "YOL BENİM İÇİMDE."
'' Başkalarıyla paylaşılmayan zenginlikler insanı mahvediyordu.''
Okur Takip Önerileri
Bazı günler tek başına taş basamaklarda oturup içinden geldiğince konuşup şarkılar söylediği de oluyordu. Ama Onu yıpranmış taşlardan, ağaçlardan ve kuşlardan başka duyan olmuyordu.
Çeşit çeşit yalnızlık vardır. Momo'nunki çok az kişinin bildiği ve çok az kişinin dayanabileceği bir yalnızlıktı.
Bır hazine sandığının içine kilitlenmiş ve hazine her gün çoğala çoğala sonunda onu boğacakmış gibi hissedi- yordu. Hiçbir çıkış yolu yoktu. Kimse ona ulaşamıyor ve o da kimseye varlığını gösteremiyordu. Dağ gibi bir zaman yığınının altında bunalmış kalmıştı.
Bazen o renkleri hiç görmemiş, o müziği hiç duy- mamış olmayı dilediği saatler bile oluyordu. Ama ona sorsalar, ölümü pahasına bile olsa yaşadığı olayları dün ya da başka hiçbir şeye değişmezdi. Artık öğrendiği bir şey vardı: Başkalarıyla paylaşılmayan zenginlikler insanı mahvediyordu.
Hora Usta , "bu saatler sadece benim eğlencem. Bunlar her insanın göğsünde taşıdığı şeyin basit birer taklidi yalnızca. Çünkü nasıl gözleriniz görmeye, kulaklarınız duymaya yarıyorsa, insanın yüreği de zamanı algılamaya yarar. Kör biri için gökkuşağının renkleri ve sağır biri için kuş sesleri nasıl boşunaysa, yürekle algılanmayan zaman da öyle boşa gider, kaybolur. Ama ne yazık ki düzgün atmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır."
"Ya kalbim bir gün artık atmazsa?" diye sordu Momo.
"O vakit, senin için zaman da biter, çocuğum'' diye cevapladı.