En önemli şey gözlerdir! Tıpkı barometre gibidirler.Kimin ruhunda büyük bir kuraklık var,kim durduk yere böğrüne tekmeyi yakıştırabilir,kim kendi gölgesinden bile korkar,hepsini ele verir.
Kemal Sayar’ın dostu Mevlana İdrisî için yazdığı güzel şahitliklerle dolu yazısında, “Varlığı lâtif bir sabah esintisi gibi sizin de gerginliğinizi alırdı. Şimdi biz kocamış, yaşını başını almış adamlar, hangi ağacın gölgesinde serinleyeceğiz?” diyor.
Ah, serin bi gölge olabilmek…şu dünya için ne kıymetli bir meziyet değil mi? “Güneşte gölge ol! Soğukta kaftan ol! Açlıkta ekmek ol!” diye buyurmuştu İsmâil Ata hazretleri.
Acaba ben neyim ? Gül müyüm diken mi, gölge miyim, çöl mü?
Niyâz ederim ki, inşallah iyi bir insân olabilme telaşındayım.
Yürüdüğüm yol, seyreylediğim gökyüzü, bastığım izler, okuduğum kitaplar, yazdığım satırlar, dokunduğum çiçekler, açtığım kağıtlar, vardığım eşikler, girdiğim gönüller, tuttuğum eller ve bir gün beni bağrına basacak olan toprak incinmesin yeter.
Okur Takip Önerileri
İnsan kendi sorunlarının failinin başta kendisi olduğunu kavramadıkça değişmek için motivasyon bulamaz
Çekinme! Kimseler işitmez. Korkma! Bu ağaçlar,çiçekler ketumdur. İnsan değil ki ihanet etsin.
İnsan,hayatının hangi devrinde olursa olsun anneye karşı daima çocuktur.
Bir kalp,sevmek için mutlak servete ve asalete mi muhtaçtır? Bence en hakiki ikbal,ruhun göründüğü iki güzel göz; en büyük servet,kalbinin hissini gösteren gül renginde dudaklardan akseden tebessümdür. Güzellikten büyük asalet,temiz kalpten büyük bir servet mi olur?
Eksik bilgi bizi yanlış adreslere götürür.Arkadaşlıklar,dostluklar,ortaklıklar ve evlilikler hep bu yüzden biter. Kim bilir hayatımızda kaç kez ‘’Nasıl da tanıyamamışım!’’ Demiş,kaç ince buz tabakasına aldanıp üzerinde yürüdüğümüz gölün soğuk sularında bulmuşuzdur kendimizi.
Pahalı paltolarla ısıtılan bedenlerimiz,acaba çıplak ruhları için nasıl bir giysi öneriyor?
Bizi mutlu kılan şey şartlardan çok,ruhumuzdur.İstemekle değil,istememekle hür olan ruhumuz.
Mahmud Derviş’in harika bir sözü;
Savaş bitecek,liderler el sıkışacak.O yaşlı kadın şehit oğlunu, o kız sevdiği kocasını,o çocuklar da kahraman babalarını bekleyecek…. Vatanı kim sattı bilmiyorum Bedelini kimin ödediğini gördüm diyor! Bana sorarsanız ; Dünyada hiçbir şey ,hiç kimse çaresiz,korumasız kalmamalıydı.Her şey korkunç, karışık, anlamsız. İşin bir başı bir de sonu var, ortasında ise herkes kaderini yaşıyor. …