Patrick Modiano, “Mahallede Kaybolma Diye” adlı romanında: "Bu kitabı, ondan bir işaret alma umuduyla yazmıştı. Kitap yazmak, aynı zamanda, izini kaybettiği insanlara deniz feneri ya da mors alfabesiyle işaretler yollamaktı" diyerek özetler yazarların kaybettikleri insanlara ulaşabilmek adına içlerinde yeşertmiş oldukları sonsuz umutlarını. “Beyaz Yağmurlar" & "Cennet Bahçesi” & "Düşünceler Sözlüğü" bu amaç doğrultusunda yazıldı! Hedeflerine ulaşıp ulaşamayacaklarını sadece zaman gösterecek...
"-Ya sanatçılar?"
"-Haa onları avlayacaksınız, gel pisi pisi, gel canım, ne de parlak tüylerin var senin. Sesin de pek edalı, gel pisi pisi, mavi boncuk takayım sana."
"Sanatçıların kıvrımları geniş, dindarların dar, memurların değişkendir. Öğrencilerde ise pek kıvrım aramayın, onların taze ve sağlam beyinlerine, siz, en ince ve en sivri bıçaklarınızı kullanarak oyuklar açacaksınız."