Zafer
@ZaferKayseri
26 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Geleceğe ait düşünceleri, umutları vardı; talihine ve kendine güveniyordu..bir iş bulmaya hazırlanıyordu.. mutlu bir aile hayatı tasarlıyordu..fakat günler geçti, saçları dökülmeye başladı, yaş otuza varmış, hala on yıl önce düşündüğü mesleğin eşiğinde duruyordu..tek adım atamamıştı.
... odaya yaşı ve yüzü belirsiz bir adam girdi.Ne güzel, ne çirkin, ne esmer ne sarışın...tabiat ona ne iyi, ne kötü göze çarpan hiçbir özellik vermemişti...geldiği yerde hiçbirşey değişmez, gittiği yerde hiçbir şey eksilmezdi..görünüşü gibi zekasının da hiç bir rengi, özelliği yoktu...Petersburg'da doğmuş ve bir yere gitmemişti..
Oblomovka da köylülerin hazırlayacağı ekmeği yemek için büyütülmüş Oblomov, ekmeğini kendi kazanan insanlar arasında ne yapacağını şaşırır; böyle bir hayat için ta küçükten hazırlanmamış iradesi yavaş yavaş söner, hayatla arası hergün biraz daha açılarak, sonunda toplumdışı bir insan, kendini taşıyamayan bir yük olur.
Okur Takip Önerileri
"Basit olmayı öğrenmek için ne kadar vakit, ne kadar sabır, ne kadar çaba gerekmişti."
Kanepesine uzanıyordu; uyumak, odun gibi yatmak için değil, Olga'nın hayaliyle oyalanmak, gelecek mutlu günleri, Olga'nın ışığıyla aydınlanacak rahat ev hayatını düşünmek için uzanıyordu.
Mutluluk gibi görünen hayat birden önünde bir uçurum oluvermişti.Bu uçurumu aşmaya cesareti yoktu.Atılacak adımınsa kesin ve korkusuz olması gerekiyordu.
Onun düşünceleri ve niyetleri bir başkasının yardımı olmadan gelişemiyordu.Tıpkı kendiliğinden olup yere düşmeyen elmalar gibi.
Zaten bu aşktan kurtulmak istese bile kurtulabilir miydi? Olan olmuştu.İçine düştüğü aşkı bir elbise gibi çıkarıp atamazdı.
Kendi kendine, içinin neden rahat edemediğini, mutluluğunun neden yarım kaldığını sorardı.Eksik olan ne idi?
Oblomovun hareketleri dürüsttü; vicdanında bile bile işlenmiş hiçbir günah yoktu.
"İnsan hayatının normal amacı dört mevsimde de, yani hayatın dört çağında da fazla hoplayıp zıplamadan yaşamak ve son güne kadar hayat kadehinin hiçbir damlasını israf etmemektir.Ağır ağır yanan bir ateş ne kadar şairane olursa olsun şiddetli bir yangından daha iyidir.."
...onun dürüstlüğünü, vefalı yüreğini sevdin.Saf altın gibi taşıdığı bu değer onun doğuşunda vardı, hayat o yanını hiç değiştirmedi.... yüreği hiçbir sahteliğe düşmedi, lekesiz kaldı.
..yiyorum, içiyorum, uyuyorum, gezmeye çıkıyorum.Ama birden keyfim kaçıyor, bir boşluk duyuyorum...Hayat sanki durmuş gibi oluyor.
Dürüst olmayan insanlar, kendilerinden istenen şeyi yapmamak için istenmeyen ve yapılmayacak fedakarlıklardan söz ederler.