Kendi ruhunun pisliğini bu kadar yakından gören bir adam başkalarının temiz olabileceğine inanabilir mi?
Ama ruhumuz böyle gökyüzlerinde uçup dururken birdenbire yere inip insan küçüklüğü ile karşılamak ne tuhaf oluyor.
Ama niçin beni kabahatli zannettiler?
Kendilerine asla vaat etmediğim, sadece kafalarında yaşattıkları bir şeyi vermedim diye mi?
Bu haksızlık değil mi?
"Zaman içinde yiten onca şeyin aslında hiçbir zamn kaybolmadığını görüyorum,kendileri orada olmasa da kapladıkları alanın boşluğu olduğu gibi duruyor.."