Zehra Eker
@Zehra_eker
Hacettepe Çocuk Gelişimi
Ankara
Zonguldak, 11 Aralık 2000
380 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Gökyüzüne bakıyorum. Zihnimi daha fazla ne etkileyebilir ki?
Sayfa 82Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Zehra Eker tekrar paylaştı.
Keşke kaçabilsem. Bildiğim, bana ait olan, sevdiğim şeylerden kaçabilsem. Keşke gidebilsem - Hindistan'daki imkânsız bir krallığa ya da dünyanın geri kalanının güneyindeki dev adalara değil, sıradan bir yere -bir köye ya da çöle-, burası olmayan herhangi bir yere. Bu yüzleri, bu alışkanlıkları, bu günleri görmek istemiyorum artık. Başka biri olmalı, hücrelerime sinmiş bu rol yapma saplantısının yorgunluğunu atmalıyım. Uyku huzurla değil, hayatla çöksün üstüme. Deniz kenarında bir kulübe, hatta dağların sarp eteklerinde bir mağara yeter bana. Ne yazık ki istemekle olmuyor.
Sayfa 224Kitabı okudu
Ne zaman için daralsa bir tohum olduğun gerçeğini asla unutma. Bilirsin tohum olmanın kaderindedir karanlık. Büyüyebilmek için gömülmek gerekir.
Sayfa 304Kitabı okudu
Aslına bakarsanız bana depresyon teşhisi konmadı hiç, ama şimdi geriye bakınca anlıyorum ki depresyondaymışım. Galiba depresyonla kendi kendime, hiç ses çıkarmadan başa çıktım. Bundan kimseye bahsetmiyordum. Etrafımdakilerin o sırada neler hissettiğimi bildiğini sanmıyorum. Herkes beni sürekli gülen, mutlu biri olarak biliyordu.
Sayfa 203Kitabı okudu
Ne kadar inkâr etmeye çalışırsak çalışalım, hayatta rasgeleliğin önemli bir yeri var. Hayatımızın gidişatı bazen pamuk ipliğine bağlı olabiliyor. Hayatlarımız kırılgan, yaşamın yönünü her zaman istediğimiz gibi tayin edemiyoruz.
Sayfa 143Kitabı okudu
Üzülme! Gökte uçan kuşlara bak! Ne eker ne biçer ne de ambarlarda yiyecek biriktirirler.
Sayfa 101Kitabı okudu
İnsanlar, en nihayetinde, kendileri hakkındaki yanılsamalarla sarhoş olmuş bir şekilde yaşamıyorlar mı? Gerçekler acıdır.
Sayfa 49Kitabı okudu
Çok gülen bir insan, aynı zamanda çok ağlayan değil midir?
Sayfa 32Kitabı okudu
Kaygı, toplanan kara bulutlar gibi yüreğimin derinliklerine yapışıp orada kaldı. Bu şekilde yaşamaya devam edersem gelecekte nasıl biri olacağımı merak ediyorum. Yapabileceğim hiçbir şey yok. Hasta bir adam mı olacağım yalnızca? Bu düşünceler beni afallatıyor. Ne yapmalıyım? Hiçbir yol yokmuş gibi sanki, hiçbir şey. Benim böyle umarsızca yaşamamın sadece insanları rahatsız ettiğini ve tamamen anlamsız olduğunu düşününce daha da katlanılmaz geliyor. Senin gibi yetenekli biri anlar mı bilmiyorum ama dünyada "Benim yaşıyor olmam insanlara rahatsızlık veriyor. Ben lüzumsuz bir adamım," farkındalığı kadar acı veren bir düşünce yok.
Sayfa 11Kitabı okudu