Zeynep Yüsra Yüksel
@Zey_yusra
okuyor
özel eğitim öğretmenliği
Malatya
Şanlıurfa
69 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Öldüm. Öldürdün işte beni, Bir ölüyken bile nasıl hâlâ bu kadar sevebiliyorum seni?
Sayfa 96Kitabı okudu
Duymak istediğin tek bir ses olduğunda, diğer tüm sesler kuru bir gürültüden ibaret olurdu. Duymak istediğin sesi duyana dek sağır olmayı dilerdin, duymak istediğin sesi duyamadığında duyduğun tüm seslere düşmanlık beslerdin.
Sayfa 49Kitabı okudu
"Söylesene," dedim. "Bu alnın karası değil, yazısı olmam için ne yapmam gerek?"
Sayfa 48Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
O, çok uzaklarda bir dağ olup yıkılsa, benim burada şehrim enkaz olurmuş.
Bunu fark ettiğimde, kaybetmenin bir adım ötesinde duruyordum.
Oysa onu gördüğüm ilk andan beri kaybetmenin bir adım ötesindeydim.
Sayfa 37Kitabı okudu
Ölmek bile yanımda sen varken güzel olurdu," diye itiraf etti, daha sonra bu itiraf onu da rahatsız etmiş gibi gözlerini benden uzağa, karanlığa çevirdi.
Çenesine dokunup tekrar bana bakmasını sağladığımda sertçe yutkundu. Gözlerimizi birbirine sapladık, bakışlarımın altın- da eriyen düşüncelerini gördüm, göz bebekleri benden ibaret olduğunda, "Ölmek bile yanımda sen varken güzel olurdu," diye fısıldadım.
"Sana sadece yaşamak yakışıyor." demesini beklemiyordum. "Seni her zaman yaşarken hayal edebiliyorum. Aksini düşünmek istemiyorum. Aksi hiç olmasın." Kollarını birdenbire boynuma sarıp beni bağrına basmasını beklemiyordum. "Keşke sen ölümsüz olsan.".
"Biz seninle birbirimizi sevdiğimiz günden beri ölümsüzüz,
Arjen."
Sayfa 36Kitabı okudu
Neden bırakıyorsun gülmeyi?" Sorusu üzerine kaşlarımı kaldırdım. Ciddi bir ifade takınarak tam gözlerimin içine baktı. "Belki benim senin gülümsemeni daha fazla görmeye ihtiyacım var. Belki tek ihtiyacım bu. Sen insanlardan ihtiyaçlarını mı esirgersin?"
Sayfa 17Kitabı okudu
Bazen insan kendisine öyle kinlidir ve kendisini öyle çok affetmek ister ki, bıçağı kendisine batıran kişi kendisi bile olsa, biri elinden bıçağı aldığı anda suçu bıçağı elinden alıp tutmaya başlayan kişiye atar. Kendimi deştiğimde ve suçu ona attığımda öğrenmiştim bunu.
Sayfa 11Kitabı okudu
Beni şımartıyorsun Olric. Zarar yok efendimiz: çünkü artık sizi kimse şımartmayacak. Beni korkutuyorsun Olric. Siz istemeyeceksiniz efendimiz. Güzellikleri kendiniz bulup çıkaracaksınız artık.
Sayfa 350Kitabı okudu
"Hayallerle boğuşuyorum," diye söylendi. "Gün ışığına çıkarıp toz edeceğim onları."
Sayfa 317Kitabı okudu
Derler ki ruh bozuklukları insanı son derece kurnaz yaparmış. Yani deliler, bizden akıllı mı Vatson?
Sayfa 316Kitabı okudu
Sen öldün; ben de koridorlarda, anlamsız bekleyişlerin içinde ölüyorum.
Sayfa 297Kitabı okudu
Hep, bir yerlerde bir şeyler oluyor, biz bilemiyoruz, Olric.
Sayfa 277Kitabı okudu
Hangi rüzgâr seni buraya attı iki gözüm?
Sayfa 263Kitabı okudu
Bazen kazanıyorduk, bazen kaybediyorduk ve sonunda her zaman kaybediyorduk.
Sayfa 225Kitabı okudu
Bir gün bütün değer yargıları değişecek ve yargılananlar yargıç, eziyet edenler de suçlu sandalyesine oturacaklardır ve onlar o kadar utanacaklar, o kadar utanacaklardır ki utançlarının ve suçlarının ağırlığı yüzünden ayağa kalkamayacaklardır.
Sayfa 222Kitabı okudu