Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyansı.
Dört yanım puşt zulası,
Dönerim dönerim çıkmaz.
En leylim gecede ölesim tutmuş,
Etme gel,
Ay karanlık...
Şükrü Erbaş
Yağmur yağıyor Ömür hanım...gökten değil, yüreğimin
boşluğundan ömrümün ıssız toprağına...Ve ben sonsuz
bir düzlükte bir küçücük, bir silik nokta gibi eriyip gidiyorum,Seslensem kim duyar sesimi yalnızlıklar katından?
Okur Takip Önerileri
Hasret
Şükrü Erbaş hasretliği"Kimliksiz Değişim" kitabında o kadar güzel dile getirmiş ki.Ey ayrılığı andıran yakınlık Ey susuş..İnce ve derin hasret bana benziyorsun.. Ve Ahmet Uzel'de Hasreti o hissiyatı daha bir başka açıdan yansıtmış."Hani dilden Iraktı, gözden ırak olanlar öyle ise içimde neden bunca hasret var.
"Devamında şu farkındalığı varmaktayım biz yakınada uzağada tanımlama yüklemekten alıkoyamıyoruz.Neyin eksikliğini taşıyorsak onun türkülerini ve şiirlerini kendimize başlık yapmışız.
Herşeyden vazgeçip sana ev olmaya çalışırken sokakta kaldım.
"18 yaşımı özledim" dedi."Ne vardı?"dedim. "Birşey yoktu da olacak sanıyordum..."dedi.
BEKLEYENLER İÇİN,
Sen gelinceye kadar
Pencerem kapalı duracak
Rüzgar gelmesin diye
Artık perdeleri açmayacağım
Gün ışığı girmesin diye
Sonra kahrolacağım
Bu karanlıkta, bu derin yalnızlıkta
Ve günlerce gecelerce haykıracağım
Nerdesin diye, Nerdesin?
Murat pınar tekrar paylaştı.
Filistin’de yeni doğan çocuklar ilkin annelerinin
göğsüne
sonra da yerdeki taşlara uzanırlar
neredesin eyy İsmail’in boğazındaki merhamet?
içimizdeki bu sızıyı kaldır
ya ebabilleri gönder
ya bizi de oraya aldır
ve her taraftan bana yönelir
seni arayan sesim
Vera benim..Vera benim..
Filistin
اِنْ اَحْسَنْتُمْ اَحْسَنْتُمْ لِاَنْفُسِكُمْ وَاِنْ اَسَأْتُمْ فَلَهَاۜ فَاِذَا جَٓاءَ وَعْدُ الْاٰخِرَةِ لِيَسُٓؤُ۫ا وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ اَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْب۪يراً
İsra suresi 7.Ayet-i kerime
Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyorum. Acı çekmek bayılana kadar dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey..
