Sen öleli bin yıllar oldu Cornelius
Her gün küfredip durduğun Tanrı bile unuttu ismini.
Gidecek hiçbir yerin yok
Kaçmaya çalıştığın cehennemi taşıyorsun kendinle
Yürüyen dertler görüyorum
vakit sabahı aşmış
Dün geceden kalmış dertler
Kimi bayat kimi taze
Kimsesiz ceketler var
Hava soğuk ama giyeni yok
Kalpler var kimsesiz seveni yok
İnsanlar var dertleri yaralarında
Yürüyen dertler görüyorum
Okur Takip Önerileri
Ne yani; böylesine korkunç bir dünyanın,
Bir de cehennemi mi var?
Umberto Eco
Aralandı perdeler; şimdi hiç sessiz değilim
dertliyim, viraneyim, ben bir Aziz değilim
azizler tohum eker sevgi tarlalarına
Nurullah Genç
Topraksa paylaşılmış kıyılarsa yağmalanmış,
umut hacizde,
ya bu neyin puştluğu bu
sana yokluk sana yasak sana dam
insan değil – hâşâ – bir yağmacı soyu bu,
bıçak kemikte
Hasan Hüseyin Korkmazgil
Devrim insan tarafından yapılır
ancak insan devrimci ruhunu
günden güne şekillendirmek zorundadır.
Ernesto Che Guevara
Konuşmaktan hatta düşünmekten nefret ediyorum:
her sözcüğünü arkasında yanılgının, kuruntunun,
Cinnetin nasıl güldüğünü duymuyor muyum?
Merhametinle alay etmek zorunda değil miyim?
alayımla alay etmek?
Nasıl olmuşsa bilmiyorum vurmuşlar bize,biz
Vurmamışız.
Kaçabilir miydik bilmiyorum,
Kaçmamışız…
Cahit Zarifoğlu
Hızır’ın bir adı da aşk'tır. Göze değil, gönle görünür. Yum gözünü, dört aç gönlünü şair; Hızır düşmüş yollara...
Veysel’e de görünür, bana da. Sana da görünür şair, sana da...
Nereden geleceği, kime görüneceği hiç bilinmez. Hızır'dır o, aşktır... Bir vedanın hüzünlü neminde, bir kavganın diş bilemesinde. Bir selamın ilk hecesinde, bir ömrün en uzun gecesinde... Zamanı ve mekanı aşk seçer şair. Hızır'dır o.
Herkese, ama bir kere görünür. İnsan, ömrü boyunca bir kez aşkı görür şair, bir kez.! Kimi görür görmez, görür. Kimi görür görmez, kör olur.!
Yum gözünü, dört aç gönlünü şair; Hızır düşmüş yollara…
Mehmet Elçi
Ve düştü
Özdemir Asaf’ın dilinden
aşkın en güzel tarifi,
“Sen de gördüğümü görecekler diye
ödüm kopuyor.”
19. yüzyıl efsanesine göre gerçek ve yalan bir gün buluşurlar
Yalan doğruyu söyler ve
“Bu gün hava çok güzel” der.
Gerçek ona bakar ve gözlerini gökyüzüne kaldırır. gün gerçekten çok güzeldir, doğru söylemesine şaşırmıştır. Bir kuyunun önüne gelene kadar birlikte zaman geçirirler.
Yalan hep doğruyu söylemektedir.
Yalan;
“ Su çok güzel, birlikte bir banyo yapalım!”der.
Gerçek, bir kez daha şüpheci bir şekilde suya dokunur, su gerçekten çok güzeldir.
Ona inanıp soyunur ve yüzmeye başlar. Yalan bir anda sudan çıkar, Gerçeğin kıyafetlerini giyerek kaçıp kayıplara karışır.
Kızgın gerçek, kuyudan çıkar yalanı bulmak ve kıyafetleri geri almak için her yere gider.
Dünyada çıplak gerçeği görenler onu hor görmekte ve öfkeyle bakmaktadır.
Zavallı gerçek kuyuya geri döner ve ortadan kaybolur.
Ozamandan beri yalan, her yerinde gerçek gibi giyinmiş ve içimizde yaşamaktadır. dünya ise hiçbir şekilde çıplak gerçeği görmek istememektir.
Herkesin vicdanın rahatsa bu kadar kalbi kim kırdı .
Şemsiye taşımak istemiyorum
Islanmak daha güzelmiş
Yitik kalbini arayan Bir şairin gözyaşlarıyla
Yaktım sana dair isteklerimi
Tutunmayacağım bulutlarına
Avuçlamayacak yıldızlarını
Gökkuşağına dokunmayacağım
Ben Samanyolu bedevisiyim artık
Nurullah Genç 
Yağmur