Bir pazar ayininde, başını John Stainer'in "Yedi kez amin" adlı metninden kaldırıp klisedeki topluluğa baktı ve bu insanlar Tanrı'nın onlara bağışladığı şeyler için hiç şükrediyor mu acaba diye düşündü : zihnindeki ışık için,dostlar için, doğa yasalarına tepki olarak duyulan soğuk ve acı için, bu yasaları beklenti edinecek kadar derinlemesine kavrama yetisi için, görkemli bir ritimde birbirini izleyen gece ve gündüz için, yükseklere sıçrayan kıvılcımlar için, dostlar için...