Öyle günlerim oluyor ki, etrafımdan küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Fakat sonra birdenbire etrafımda bana yakın birilerini arıyorum. Bütün bu beynimde geçenleri teker teker, uzun uzun anlatacak birini.
Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum.
Beynim yorgun, bedenim yorgun.
Bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık.
Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun.
Konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Çok yorgunum...