Okur Takip Önerileri
“Derler ki en büyük hak gönül kırmaktır. Bu hikâyede Mah sensin, Şer benim. Çok kırdım, güzel sevdin.”
İçimde zelzeleler koptu, taşlar yerinden oynadı, ona örülen tüm duvarlar yıkıldı. Bağlılığın simgesi olan ve seneler önce benden kopan o yüzük, bıraktığım günkü gibi onda dururken “Hamlığıma ver, helal et,“ dedi. Artık göremeyeceğim kadar bulanıklaşmıştı etraf . “Çünkü şu arşıâlâ bile şahit ki benim için evvel sensin…“ Dedi nem düşmüş gözleriyle.
“Ahir sen…“
Sayfa 41 - Dokuz yayınlarıKitabı okudu
Akıl durdu, dil lal oldu, kalp taştı.
Tekrar elini cebine attığında, sarı alyans, benim alyansım gecenin karanlığında parladı.“ Hiçbir şeyi hak ettiğin gibi yaşatamadım ama Mahru…” Sesiyle kalbimdeki telaş katbekat büyüdü.“ Benim için yâr da sensin yara da sen… Zehir sensin, şifa Sen… Şu yüreğin…” dedi,
tek parmağını telaşla göğsüne vurduğunda.“Neşesi sensin, kederi sen…“
Dokuz yayınlarıKitabı okudu
“Sana iki kere, gitmen için seçenek sundum ama sen kalmayı seçtin, Mahru,” dedi ve cebinden aldığı, yıllar önce çıkardığımız kendi alyansını sol yüzük parmağına geçirdi. “Bundan sonra seni bırakmıyorum, senden bir adım öteye yemin ederim ki gitmiyorum.“
Sayfa 41 - Dokuz yayınlarıKitabı okudu
Karşımda gördüğüm adam duraksasa da, ödediği bedeller az gelmiş gibi kendisi için bir yenisini daha eklemek istemişti ve ben bunu, kurduğu cümleden anladım. “Kal demeye yüzüm olmadığı için git diyorum… Ama Mahru…“ Dedi içi gider gibi.
“Gidersen de ölecek gibi hissediyorum .“
Sayfa 33 - Dokuz yayınlarıKitabı okudu
“ Benim için yaptığın şeyde en çok yara alan ben oldum,” dedim ve düzelttim. “Biz olduk. Herkes bir şekilde hayatını devam ettirmiş, olan bize olmuş. Ölüsünün acı acısı da bana kalmış, dirisinin derdi de.”
Sayfa 30 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu