kayıtlara girsin diye söylüyorum
en delirgin özelliğim mecnun’a öykünmektir
aşkı cin çarpmış ezan günü mevsimlere ayırmıştır
ankara’nın hangi a’sından anlatmaya başlasam
dosyalar kravatlar müfettişler ve tüzük
hangi heykeline dokunsam efkarımın
somut bir ‘ben neredeyim’
ne içsem nereye koşsam karanlığımı
annemin heyula ellerini öpsem
kalbime dokunuyor kokusu
babamın kalp ilaçlarının
annem ankara’yı hiç görmemiştir türkçe bilmez
arkaik bir dille suskunluğunu örer
uykularımı tabir eder onun rüyaları
hayalgücü ankaragücü’nü yener
göğsüme hırka olarak babamın hatıralarını işler
herkesi sever beni sever sevgisi eksilmez
-hin avibi