ceren bir yorumu yanıtladı.
…
Ben bazen bir hafta yanımda taşıyorum. 😊 sonra unutuyorum, unutmak güzel şey✨
Tabi ki unuttuklarımız da olur veya unutmamız, önem vermememiz gerekenler. Ancak bazı sözler vardır ki bizim için olumsuzsa şayet bazen bir ömür bize yük olabilir. Veya öyle sözler vardır ki bir ömür baş tacımız, gıdamız, nefesimiz olabilir. İletiyi paylaşırken ikisini de göz önünde bulundurmuştum 😊
ceren yorumladı.
Sevmek olduğu gibi kabul etmek midir?
Neyin kabul edileceğine bağlı olarak verilecek cevap değişir diye düşünüyorum.
Sevdiğimizi olduğu gibi elbette kabul edebiliriz yine bazı durumlarda onu sevdiğimiz için doğruları göstermek isteyip müdahale etme ihtiyacı hissedebiliriz. İki durumda da sevdiğimiz gerçeği aynı kalıyor. İletişim kurarken bu kısmın altını çizmek çok daha yapıcı olacaktır
ceren yorumladı.
Beğenmeme ve başarılı olanı aşağıya çekme hastalığı giderek saplantılı bir hal alıyor...
"Ben gelişmiyorsam o da gelişmemeli...
Ben bu fikri ondan önce nasıl düşünemedim...
Neden o takdir görüyor da ben hak etmeme rağmen göremiyorum.....gibi zihin arkası arızalı düşüncelerin dozu giderek artıyor.
Ve bunu düşüneni cezalandırmalıyım, taşlatmalıyım fikri tüm toplumu negatif yönde etkiliyor.
Gelişmek, üretmek ve ortaya yeni bir şeyler koymak yerine, yükseleni aşağı çekmek rahatlığı ve konforundan vazgeçmiyoruz.
"Yerine bir yeni bir şey koyamadığın hiçbir eleştiri, dinlenesi değildir. " sözünden de hareketle toplumu ve kişileri bu tavra sürükleyen kişilik arızasının arkasında yatan sebep nedir sizce...?
Birçok sebebi olabilmekle birlikte bu durum benim aklıma mükemmeliyetçi ebeveyn tutumunu getirdi.
Mükemmeliyetçi ebeveynlerin, mükemmelci beklentileri çocuklarında yetersizlik duygusu ile birlikte büyük bir kaygı oluşturur. Bu olumsuz duygu durumları ile baş etmeye çalışan çocukların aşırı hırslı ve rekabetçi olma özelliklerine rastlıyoruz. Aynı zamanda bu çocuklar ileriki dönemlerde akademik hayatta başarılı olurlarken sosyal ilişki becerileri konusunda zayıf kaldıklarını gözlemleyebiliyoruz.
Birkaç cümle önceye dönersek aslında bu çocukların hırslı, rekabetçi, mükemmel olma, en iyi olma kaygıları ebeveynleri tarafından sevilme, takdir edilme, kabul edilme, teşvik edilme/ desteklenme, vb. ihtiyaçlarının anlaşılmamış, önemsenmemiş veya karşılanmamış olması.
Aynı zamanda ebeveynlerimizin davranışlarımız üzerinde etkili olduğunu, bizlere rol model olduklarını da göz önünde bulundurursak ihtiyacı anlaşılmayan, takdir edilmeyen, hep daha fazlasının beklenildiği bireyler bu değerleri bir başkasına gösterebilmekte güçlük yaşayabilirler. Örneğin desteklenmedikleri için desteklemeyi ilişkilerinde kullanamayabilirler.
Özetle bu durumun bir nedenini de ebeveyn tutumları ve ebeveyn rol modelliği üzerinden bireylerin hayatına yansıması şeklinde değerlendirebiliriz diye düşünüyorum.
Evet bu konuda bir çok psikolog arkadaşımız aslında sizin çıkarımınızla buluşuyor. Orantısız ebeveyn yüklemesi giderek daha tehlikeli hal alıyor. İşin ilginç noktası farklı ebeveyn kategorilerinde de durum aynı gibi.
Mesela kendi eğitim hayatını başarılı bir şekilde sürdürememiş ve bunu nihayete erdiremeyen ebeveynler, çocukları üzerinden bu ideali tamamlamaya çalışırken, akademik ünvan ve kariyer basamaklarında üst sıralarda bulunan ebeveynlerin de o jakoben çevresine çocukları üzerinden bir üstünlük yarışına girmek isteme çabası ayrı bir sorun sanki.
Okur Takip Önerileri
ceren bir yorumu yanıtladı.
insanın dehşetine
nasıl da yeniliyor merhamet
Güven Adıgüzel
Bu yorum görüntülenemiyor