Sussak mı,konuşsak mı, yürüsek mi, koşsak mı bil(e)miyorum. Yanan mum misali giderek tükeniyorum giderek artıyor titreyişlerim. Acizliğim, güçsüzlüğüm karanlık arttıkça daha çok beliriyor. Umut ışığım bana bile yetmiyor. Sokakta çocuklara bakamıyorum, yediklerim boğazıma duruyor yutkunamıyorum. Hiç unutmuyorum ama yeterince hatırlıyor muyum bilmiyorum. Giderek kayboluyorum,korkuyorum. Öyle derin bir uykudayız ki uyanamıyorum(z).
Boykot etmeye ve tepki göstermeye elbette devam edeceğim ama nefsim bunları yaparak kendimi kandırıyormuşum gibi hissettiriyor. Çünkü yetmiyor, elimde çakıl taşı varken zalimlerin kayaları altında eziliyorum. Düşmanı alt etmektir asli duam ama aldığım her nefeste bana benden yakın bir düşmanım var ki nefsimin aldatmasından, korkuyorum. Ne yapıyorum ne yetiyor diye sorarak da kibirlenmiş mi oluyorum bilmiyorum. Allah'a sığınıyorum.
Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana Yarabbi
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin
tütmesi gereken ocak nerde?
#RafahOnFire