İntihar
bu dünyada
acı çekmeyi bir türlü beceremedim.
belki yaşarken yüzüme gülmeyen hayat,
ölünce güler dedim.
ben de intihar** edip
yeryüzüne si*tir çeken şairlerden olmak istedim,
fakat dö*üm yemedi,
intihar dersinden sınıfta kaldım.
Senden haber almamak hem seni merak etmem açısından, hem de senin bana haber vermeyi önemsememen açısından, acı veriyordu.
Sayfa 171 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Gazetemiz, insanlığın yakınlarına baş sağlığı ve sonsuz sabırlar diler...
Nihayet insanlık da öldü. Haber aldığımıza göre uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur. (...) Bazıları bu haberi bir kelime oyunu sanmışlarsa da, yapılan araştırmalar bu acı gerçeğin doğru olduğunu göstermiştir. Evet insanlık artık aramızda yok. İnsanlıktan uzun süredir ümidini kesenler, ya da hayatlarında hiç insanlığı farkında olmayanlar bu haberi yadırgamamışlardır. (...) İnsanlıktan payını alamıyanlar için o zaten bir ölüydü ; onun bu kadar uzun yaşamasına şaşılıyordu..
Sayfa 255Kitabı okudu
Günaydın
Her karşılaşmada,
Kurulan ilk cümle " Günaydın" olmalı.
Ya da Merhaba,
Gökyüzüne bakıp vaktini sen ayarla.
Selam sabah ver insana.
Diğer cümleler daha yüzüne değmeden yüreğine iner insanın. Girizgahı olmayan bir cümle: Acı haber gibi tatsız, tutsuz... Tahammül eder gibi bencil... Geçiştirir gibi aceleci olur.
Acı haber demişken,
Kötü haberin de dili sürtmeli.
Dizi bükük, sesi kısık olmalı.
Öyle dört nala koşturulmamalı sahibine.
Tam o anda;
Nereden peydah olduğu bilinmez.
İç gıdıklayan gülüşlerin...
Diline, beline hükmet ki,
Esiri olma ne kötü haberin,
Ne de yolsuz sevinçlerin...
‘’Toplulukların çoğu ataerkildir’’ dedi. ‘’Erkek egemenliği altında çok fazla şiddet yaşanıyor. Bundan kadınlar, çocuklar , hayvanlar kadar erkeklerde zarar görüyor. Kötü eğitim ve aşağılık kompleksi, bir sürü canlının hayatına mal oluyor. Bir gün bir oğlum olursa , ona bir kadından daha zayıf erkekliğinden bir şey götürmeyeceğini öğrettiğimden
“Nihayet insanlık da öldü. Haber aldığımıza göre, uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre, 'Yahu insanlık öldü mü?' diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Bu nedenle gazetelerinde, 'Insanlık öldü mü?' ya da ‘Insanlık ölür mü?' biçiminde büyük başlıklar yayımlamakla yetinmişlerdir. Fakat acı haber kısa zamanda yayılmış ve gazetelere telefonlar, telgraflar yağmıştır; herkes, insanlığın son durumunu öğrenmek istemiştir. Bazıları bu haberi bir kelime oyunu sanmışlarsa da, yapılan araştırmalar bu acı gerçeğin doğru olduğunu göstermiştir. Evet, insanlık artık aramızda yok. İnsanlıktan uzun süredir ümidini kesenler, ya da hayatlarında insanlığın hiç farkında olmayanlar bu haberi yadırgamamışlardır. Fakat, insanlik âleminin bu büyük kaybı, birçok yürekte derin yaralar açmış ve onları ürkütücü bir karanlığa sürüklemiştir; o kadaş ki, bazıları artık insanlık olmadığına göre bir âlemden de söz edilemeyeceğini ileri sürmeğe başlamışlardır.
Sayfa 255 - İletişim Yayınları / Yalnızlığın OyuncaklarıKitabı okudu