"Senden haber alamamak hem seni merak etmem açısından, hem de senin bana haber vermeyi önemsememen açısından acı veriyordu."
Sayfa 171Kitabı okuyor
Elizabeth küçük düşmüştü,acı çekiyordu; tövbe ediyordu, neye olduğunu bilmese de. Onun sevgisini kıskanıyordu, sevgisini hissetmeyi artık umut edemese de. Ondan haber almak istiyordu, ona ulaşmanın hiçbir imkanı olmadığı halde. Onunla mutlu olabileceğine inanıyordu, artık bir araya gelmeleri imkansız göründüğü halde.
Size seslenmek istiyorum mısralardan,
Ne çok acı var, kan akıyor hala yaralardan,
Sesiniz çıkmıyor diye geçti sanıyorlar, olmuşuz sıradan,
Görünmeye ihtiyaç duyuyor insan,
Anlaşılmak tıpta olmayan büyük bir derman,
Anlayan ve gören dostlardan,
Bir haber var mı söyleyin susmadan,
Çok insan tanıdım derinlerde izi kaldı yaralardan,
Bir tek Allah'tır derdine derman,
Gerisi acı, gerisi imtihan...
#rüzgarafısıldamak
Bazı hikâyeler sondan başlarmış, benimki de öyle bir hikâye işte. Öyle miskindin ki yaşamayı bile beceremedin, dediğini duyar gibiyim şimdi. Haklısın, ben bana bahşedilen hayatı sonuna kadar yaşamayı göze alamayacak kadar tembelmişim, son sayfasına kadar okunmak istenmeyen kitaplar gibi yavan ve renksizdi ömrüm, kimseye daha fazla gölge olayım