"Anlatmaya devam etmek istemezsen..." diye mırıldandım, "Anlarım seni."
Aziz Ata ise başını salladı, içine atmak istemiyordu.
"Bundan tam yirmi yıl önce," diye söze girdi,
"Benim doğduğum yıl ağabeyim Deha on beş yaşındaydı, ablam Neva da on dört olacakmış o yıl... Annemin bana olan hamileliğinin son ayında bir gün eve acı bir haber gelmiş. Annemin dışarıya arkadaşlarıyla bisiklet sürmesi için yolladığı ablam Neva bir daha eve dönmemiş."
Kalbimin yavaşladığını hissettim. Tenime değen rüzgar kaküllerimi uçururken saç tellerimin tenime değişini hissetmek bile huzursuz etti beni.