Yine sana.
Ağır bastı özlem , erteledim. An geldi sevmek istedim gözlerini, okşamak istedim en acı sızını.. bakmak istedim doyasıya sana..
Olmadı , olmuyor .. imkan dahilinde değilsin bayım. Çiçekler ekmek istiyorum balkondaki saksılara, sulamak beraberce filizleri.. tel tel izlemek saçını güneş doğarken, kaşlarının arasından seyretmek haritayı.. akşamın esintisiyle doymak çaya , sohbetine..
Sözlerinin rengini keşfetmek mesela .. harman olsa renklerimiz. Ben mavi sakinlik olsam sen umudun yeşili. Sıvazlasan sırtımı , dayanak olsan şiirime..
Ne hoş olurdu tablomuz.
Ama ..
Olmuyor. Sustum şimdi en güzelinden. Beklemenin en güzel durağı bu belki? Meşakkatli , elemli ve sonundan bihaber bir yol ..sana çıkan, bize çıkan..
Vardım yine benden bana , yazmaya geldim.
Başka yok elimden gelen, susmam da böyle benim.
Benden bana , sana giden yolda..🌹🕊️
Acı tablomuz
“O zamanlarda fikir hürriyeti yok” diyecek oldum ki bu zamanda da hürriyeti olacak fikirlerin olmadığı geldi aklıma.
