...
Biz yosun kokulu rıhtımlarda elele
Şehirlerden İstanbul, aylardan temmuz
Ne zaman elime bir kalem alsam
Geçmişi seninle yeniden yaşıyoruz
Ne zaman elime bir kitap alsam
Hep seni okuyorum inanır mısın
İstiyorum seni anlatmalı bütün romanlar
Sevilen kadın hep sen olmalısın
Sayfa 298Kitabı okudu
Hiç yumma gözlerini, ışığn eksilmesin
Gündüzüm, aydınlğım, ipekböceğim benim
Güz bahçemde açılmış o son çiçeğim benim
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında
Fırtnalardan geldim sende dinleniyorum
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin
Hep böyle içinde bir uzak ışık mı yanar
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var
Kyısındaymış gibi en sakin denizlerin
Ben seni sevdim mi? Sevdim en büyük
En solmayan güller açtı içimde
Benim denizlerim senin saçlarındır, ya da gözlerin
Bastığın yerde çimenler büyük yeşil yeşil
Yorgunum, umutsuzum, kapkarayım sen yoksan
Benim gökyüzüm senden başkası değil
Sayfa 280Kitabı okudu
Biri vardı ağlayan gecelerce
Biri vardı sana tutkun; o bendim
Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette
Bendeydi özlemlerin en korkuncu
Unutma ki
İnsan; sevdiği kadar insandır.
Sen gelince güller açardı içimde
İstanbul seninle İstanbul'du
Seninle yıllar boyu mevsim bahardı
Sen ağlama e mi?
Sen ağlama e mi?
Seni siirlerimde bin yıl yaşatır
Ben bin defa ölürüm
En mutlu sandığın yerde kederliyim
Ben seninle sensizliği düşünürüm
Bilirim en serin rüzgarlarla gelirsin
Yine de yanar tutusurum ben
Cehennemler içinde