Dürüstlerin hayatta kalabilmesi için karanlığa gereksinimi vardı.
Savaşlar uzun sürer Kimani. Durmadan da insanlar ölür.
Annesiyle babası, doğanın nimetleriyle ilgilenmezlerdi. Kulakları yağmurun sesini duymaz, ayakları sabahları düşen çiğin yeni bir yaşama uyanışını hissetmezdi.
Belki günün birinde beni hapse atarlar. O zaman elimde ne varsa alırlar. Elbiselerimi, yemeğimi.. Saçlarımı da keserler. Bana kitap da vermezler, ama şiirleri benden asla alamazlar. Onlar benim kafamda çünkü.