Annesiyle babası, doğanın nimetleriyle ilgilenmezlerdi. Kulakları yağmurun sesini duymaz, ayakları sabahları düşen çiğin yeni bir yaşama uyanışını hissetmezdi.
Belki günün birinde beni hapse atarlar. O zaman elimde ne varsa alırlar. Elbiselerimi, yemeğimi.. Saçlarımı da keserler. Bana kitap da vermezler, ama şiirleri benden asla alamazlar. Onlar benim kafamda çünkü.