Sultan Hamit, Namık Kemal'e, "Beni mi seversin, kardeşim Sultan Murat'ı mı?" diye soracak, Namık Kemal, "Sultan Selim'i severim" diyecekti. Sonra Endülüs inkırazında Abdullahıssagir'e anası çıkışacaktı: "Vatanını erkekler gibi koruyamadın; şimdi kadınlar gibi ağla!.. " Sonra Jean Jacques Rousseau'nun mezarında Bonapart haykıracaktı: "Bir bu adam, bir de ben doğmasaydık, insanlar rahat ederdi." Sonra Ahmet Vefik Paşa'yı Fuat Paşa tenkit edecekti "Çeki taşı büyüklüğünde pırlantadır: Ne yüzük yapabilirsiniz, ne küpe!.. "
Sayfa 76 - oğlak
Ağla rûhum ağla!.. Şimdi çağıdır.
Sayfa 84 - Kapı YayınlarıKitabı okuyor
Gördüğün koncalar sitem dağdır.
Ağla ruhum ağla!.. Şimdi çağıdır.
Ilık gözyaşları keder dağıtır,
Sular bile coşup bikarar oldu.
Sayfa 84 - Kapı YayınlarıKitabı okuyor
“Ağla, ey üzüntülü ruh, ağla…
Söndü şiirimde parlayan duygular;
O alevler, o yığın yığın kıvılcımlar
Şimdi sönmüş bir avuç kor.”
Sayfa 487 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
" Ağla " dedi " şimdi ağla ...daha sonra ağlamamak için. "
Çarpışmadın erkek gibi düşmanlarla,
Şimdi,hiç yoksa,kadınlar gibi olsun ağla!
Sayfa 37Kitabı okudu
Biraz uzun ama çok komik
(...)
"Dur, kıpırdatma. Allah aşkına nasıl yaptın bunu!" Ayağa kalktı, hızla banyoya gitti, birkaç saniye ardından elinde sargı bezi ve birkaç şeyle döndüğünde acıdan elimin titreyişi iki katına çıkmıştı.
"Tamam, tamam, dur... Sakin ol..." Sinirlerim öyle bozulmuştu ki gözümden birkaç damla yaş akıp elime damladı
"Heh, bir de ağla. Aferin." Söylene söylene elimi sargı beziyle satarken onun da ellerinin titrediğini fark ettim. Başımı kaldırdım, burnumu çeke çeke, ağlaya ağlaya konuştum.
"Senin neden ellerin titriyor!"
"Ben de bilmiyorum. Kendi elimi kessem bu kadar kötü olmazdım." Titreyen elleriyle titreyen elimi sardıktan sonra endişeyle yüzüme baktı.
"Anlaşıldı. Seni asla mutfağa sokmayacağız sulu göz."
Gözyaşlarımın arasından gülerek ona sarmak için öne atıldım, tam o an ona sarılmak için dizimi yere dayadığımda lanet olası dizim lanet olası cam parçalarının üzerine geldi! Orada olduklarını tamamen unutmuştum, küçük bir çığlık koyverdim.
"Ah! Bacağım!"
İzmir! Ne yapıyorsun sen!"
"AH!"
(...)
"Kafayı yiyeceğim şimdi! Kendini öldürmeye mi çalışıyorsun!"(...)
Sayfa 228 - Indigo yayın eviKitabı okudu
Çocuk
...
Bugün ağla çocuğum, yarın ağlayamazsın
Şimdi anladığını, sonra anlayamazsın!
İnsanlık zincirinin ebediyet halkası;
Çocukların kalbinde işler zaman rakkası...
Sayfa 74 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
Vuslat’ta gitti ağla dur artık
Gecenin matemini aşkıma örtüp sarayım.
Gittin artık, seni ben nerde bulup yalvarayım.
Şimdi ben tıpkı şifasız kanayan bir yarayım.
Gittin artık seni ben nerde bulup yalvarayım...
Sayfa 74 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
Çocuk
.......
Fatihlik nimetinden yüzü bir nurlu mühür;
Biz akıl tutsağıyız, çocuktur ki asıl hür.
Allah diyor ki: "Geçti gazabımı rahmetim!"
Bir merhamet heykeli mahzun bakışlı yetim...
Bugün ağla çocuğum, yarın ağlayamazsın!
Şimdi ağladığını, sonra anlayamazsın!
İnsanlık zincirinin ebediyet halkası;
Çocukların kalbinde işler zaman rakkası...
Sayfa 74 - Necip Fazıl KısakürekKitabı okuyor
Di'li Geçmiş
...
Di'li geçmiş zamanlardan kalmış hikayeleri
Geleceğe biriktir sen şimdi
Olanca gücünle
Koş
Gez
Toz
Eğlen
Oyalan
Yaz ve Çiz
Ağla ve gül
Çünkü hayat düştür
Geçer sonra bir zaman
Sen dönüştürebildiklerini dönüştür.
Sayfa 79 - Liman YayıneviKitabı okudu
Arada kerelerce yazar Kafka, Felice'ye...
Ve, 6.12.1912 tarihli mektubunda, Kafka, Felice'ye "Ağla sevgilim çünkü ağlamanın zamanıdır şimdi. Küçük öykümün kahramanı bir süre önce öldü.. eğer bir teselli olacaksa senin için, o zaman bil ki, yeterince huzurlu ve herkesle barışık öldü." diye yazmış ve bir anlamda çağımız insanının yazgısını duyurmuştu Felice aracılığıyla hepimize...
Bakmıyor hiç kimse dünyâdan öte !
Dalmış âlem şimdi cismâniyyete.
Kalmamış kurtulmağaa iymân, ümid !
Ağla, Fânus, ağla insaniyyete !
Muzaffer
“Ondan ayrılınca tamam dedim kendi kendime, buraya kadarmış. Artık kaybetttin Muzaffer, adın seni paklamaz. Bir isme tutunup hayallere sığınmanın devri kapandı. Bitmişsin sen. Cesedini, gölgenin peşinde sürüyüp duruyorsun sadece. Bir yerden başka bir yere varınca yaşadım sanıyorsun. Yüzünde donup kalan şu biçimsiz ifade bir yanılgıdan ibaret. Ortada bir hesap var ve onu ödemek için çürümeye yüz tutmuş derini yüzüp banknotlara dönüştürmekten başka çaren yok. İkide bir dönüp göğe bakmanın da lüzumu kalmadı. Başın dara düştüğünde baktın, adamakıllı bir günah işlediğinde baktın, hastane kapılarında, babanın mezarı başında. Ağzı dualı anacığını kalkan ettin kendine. Yaşmaklı teyzeleri, sabun kokulu ihtiyarları. Şarkıların içinden baktın sonra, şiirlerin kıyısından baktın. Kareli defterlerde bir türlü sağlamasını yapamadığın işlemleri yarım yamalak siler gibi sildin göğü. Şimdi gök yerine silgi ufantılarıyla dolu sayfalara bakıyorsun. Kara günler gelip çatar, bir parçası olsun kalsın demedin, şifa niyetine bir tutam saklamadın. Deniz biter, mavilik biter, dalgalar bir bir çekilir, kara başlar demedin, azıcık tedbirli olayım diye düşünmedin. Şimdi yere bak. Deniz bitti, ayaklarının altında toprak. Uçsuz bucaksız dağlar önünde duruyor, çöller, bataklıklar önünde. Bir uçmak hakkı vardı elinde, onu da kaybettin. Herkes gibi adımlar atmaya mahkûmsun. Ağla ağla yürü Muzaffer. Seni güzelleştirecek yağmura sırt çevirdin. Ağla ağla yürü.”
Sayfa 123Kitabı okudu
Ay ve yıldızlar, artık sadece ölüm sessizligine tanıklık edecek.
Her şey ic ice geçiyor, üzüntü, hüzün, hırs, çaresizlik, şaşkınlık, ölüm korkusu, umut, her şey... Baz, tutamıyor kendini, ağlamaya başlıyor. Ağladığı görülsün istemiyor önce, saklamaya çalışıyor, beceremiyor. Hıçkıra hıçkıra ağla- maya başlıyor. Gözlerinden yaşlar boşandıkça gövdesi sarsılmaya başlıyor, diz üstü çöküyor. Kendini boş bir çuval gibi hissediyor, dizlerindeki son kuvveti toplayıp ayağa kalkıyor, cellatlarına bakıyor. Kaskatı kesiliyor, ağlamayı kesiyor, konuşmuyor, hareketsiz onlara bakıyor ve düşünüyor. Demek ölüm duygusu böyle bir şeymiş. Demek öldürdüğú her insan, onun şimdi hissettiği duygulara benzer duygular hissetmişler.
Sayfa 25 - İthaki
