Susmamalıydım biliyorum!
"Susmamalıydım biliyorum!"
Kırılsa da utancımı gizleyen aynalar
Gecenin rahminden süzülse de hayallerim
Yârin mezar taşına dokunmadan ellerim
"Susmamalıydım biliyorum!"
Ay ışığına meftun bir gönül pazarında
Avucuma bıraktı esrik bakışlarını
Yağmursuz bir bulut gibiyim yâr nazarında
Çiğneyip geçti kalbimin yakarışlarını
Tohumun
Denize karşı sarı bir akşamüstünde..
denize doğru çekiyor
eylül
koşuyorum sonbaharın renkleriyle
alaycı soğuklar
çiçekleri ağlatıyor
ağaçların savaşı boşuna
görkemli çınar direniyor
sevgiyle açılan kolları
Her şeyi tek başına halletmiş olma güçlüğü insanı bazen bir bankta hüngür hüngür ağlatıyor. Ardından, bir kedinin başını okşarken bile mahzun bakıyorsun etrafa. Çok güçlü olmak da yenilmektir bazen. İnsan bazen, en dik yokuşları aşıp bir düzlükte yere yıkılabilir, olabilir.
Her şeyi tek başına halletmiş olma güçlülüğü, insanı bazen bir bankta hüngür hüngür ağlatıyor. Ardından, bir kedinin başını okşarken bile mahzun bakıyorsun etrafa. Çok güçlü olmak da yenilmektir bazen. İnsan bazen, en dik yokuşları aşıp bir düzlükte yere yıkılabilir. Olabilir.
Her şeyi tek başına halletmiş olma güçlüğü insanı bazen bir bankta hüngür hüngür ağlatıyor. Ardından, bir kedinin başını okşarken bile mahzun bakıyorsun etrafa. Çok güçlü olmak da yenilmektir bazen. İnsan bazen, en dik yokuşları aşıp bir düzlükte yere yıkılabilir. Olabilir.
