Biliyorum İbrahim'in yangını var içinde, Züheyla'nın çaresiz aşkı, Yakup'un özlemi. Ama Nuh'un tufanında değil de bir kuyunun dibinde boğulmuşsun gibi. Dışarısı sana nefesken, başkasına kıyamet olmuş; var mı bir nedeni? Ölümden önce yaşamın varlığını sorguluyorsun çoğu zaman belki. Bir mutfak masası, tek dolu sandalye seninkisi ama sen de hiç var olmamışsın, yansıman bir agoni. İsa'nın doğumunu milat göstermişler de doğduğu gün tarihe yenilmiş, ondandır hiç barışamadığın duvar takvimi. Bana baksana, sen gülünce yüzünde güller kanayan Gevheri. Ne bu gülüşlerin sahteliği? Acıların ve yaraların hep farklı yerlerde ama sol yanında yekpare? Sallanmak niyetine kendini astığın avize bir gün düşmeyecek mi? Boynundan göğsüne denk düşen bir bulvar demiştin bana oysaki. Fakülte Çıkışı yaktığın bir sigara. Parmakların tanrısal. Parmak uçlarından yayılan yangın beni yakar. Kaç kitap da yasaklanır, kaç cümleden dolayı soruşturma açılır hakkında, ben yalnızca bir şiir? Sen bir şair. Hitap eder misin benden başka bir kadına? Nazım Piraye'den döndü Vera'ya? Gevheri. Ey çöl gülüm, İçimi sızlatan çelişki ve agoni. Bugün bir savaşı bile isteyerek kaybettim, derler belki sana uğruna yenildiği kıymetli. Tüm dünyaya karşı verdiğim savaşta yenilen bir kadınım belki lakin silahları bırakırken içimde yoktu çocuk cesedleri.
Agoni- İmkansız
Sen kadar güzel birini görmemiştim ayıkken hiç
Boynunda unutturur kokun,
Bilmem adım nedir
En çok zararı ben versem de,
onu korumak için en önde durdum.
-agoni.