Emel
Üç Adam bir meyhane masasının etrafında buluştu. Biri dokumacı, Öbürü doğramacı Üçüncüsü de mezarcıydı. Dokumacı ded ki: Bugün iki altına bir Kefenlik ince Bez sattım Doyasıya içelim." "Ben de, dedi doğramacı, en iyi tabutumu sattım. Şarabımıza iyi bir ızgara eyi katabiliriz." Tek bir mezar kazdım. " dedi mezarcı, ama patronum iki katını ödedi bana. Ballı pastadanda alalım" Bütün Gece boyunca, meyhanede onlara şarap, et ve pasta taşıma telaşı vardı. Ve neşeliydiler. Meyhaneci ellerini ovuşturdu ve karısına gülümsedi: müşteriler bol para harcıyorlardı. Meyhaneden çıktıklarında Mehtap yükselmişti, yol boyunca yürüdüler şarkılar söyleyerek, birlikte itiişip kakıştılar. Meyhaneci ile karısı kapıda durup Onları izlediler. "Ah," deli kadın. "Bu Beyler! O kadar Cömert ve neşeliler ki! Her akşam gelebilseler keşke! O zaman oğlumuzun Meyhaneci olup, bu ağır işte çalışmasına gerek kalmazdı; Onu eğitip yetiştirebilirdik ve Rahib olabilirdi."
''Müthiş bir sessizlik birleşince aydınlık doğuverir
Temizlenme anı ne kadar hoştur
Akıl baştan gitmiştir o vakit
Ömür yalnız ondan ibaret olsaydı
O dalgın akıl, müjdecinin bile farkına varmazdı
Aah namazım ... Yükseltir o beni yücelere
Götürür görünen hayatın sınırları ötesine
O ah namazım ... O bir nur hazinesidir
Atlar gibi beni korurlar hep
Peşimi bırakmayan acımasız belalardan''
[el-Hayatu'l-Ûla, Divan-ı Üstad Muhammed Gazali (rah.a) s.100 ]
Sayfa 28 - karınca polen
Ah, kırgın canım, gördüm dibi
Daha da düşemem ki, zemindeyim
Bu coğrafya yormuş beni
Umrum bile, umrumda değil
Hayali diyaloglar vol2
James Joyce: Ah, güzel bir gün, değil mi? Kelimelerin dansıyla dolu dünya...
Sade: Ah, James, ne kadar naifsin. Kelimelerle dans ederken, ben onları yatağa atmayı tercih ederim.
James Joyce: Ah, cinselliğin sıradışı dansıyla ilgili yazabilirdiniz belki de. Ancak sanatın yatağı, sayfalar arasında gizlenen gizemlerle
"Hayatı yeterince zor. Üstelik bir de evinde kalabalığın hiç eksik olmadığı bir binbaşının kızı. Tanrı'nın bir armağanı olarak ona Noel'de biraz mutluluk dilemeliyiz. ”
"Ah anne, bir başka insanın tam olarak ne dilediğini hiçbirimiz bilemeyiz."
Sayfa 50Kitabı okuyor
"Ne zordur, insan olabilmek. Ne zordur, geldiğin gibi kalabilmek, kaldığın yeri koruyabilmek. Ayakları sabit tutabilmek ne zordur. Kalbi ah'lardan temizlemek, en zoru..."
Sayfa 12 - Karina YayıneviKitabı okuyor
Anahtarın açacağı bir kilit vardır;
Her anahtar her kilidi açar mı?!.
- alıntı
Ah, bu dünyada herkes kendini, sadece kendini, hatta başkalarının zararına olarak kendini mi düşünürdü?
Sayfa 155Kitabı okuyor
"Ah, karanlık olsaydım, geceye ait olsaydım!"
Gözyaşlarımız siyahtı
Sanırdım
Yanağımın sıcağına göç ediyor kırlangıçlar
Beni anla.
Geçti ömrüm iklimden iklime
Yuva yaptım kaç paket cigaranın bacasında
Yorgunum, kahvem çamur gibi
Batmaya da razıyım, artık beni anla
Yeter ki sen beni
Hiç yazamayacağım bir romanın kollarına atma.
Sayfa 73Kitabı okudu
Âşık olunca kanatlarından mavi güneşler doğardı.
Ben doğmamıştım daha hatırla.
Bir teleğini senin için saklamıştım
Bak, işte burada.
Susan kadınlar vardı
Ben susamamıştım
Ama herkes içmişti.
Belki de sen yoktun orada.
Sayfa 72Kitabı okudu
ah bu kadınların çektikleri çileler.
Kuğu
@ucurumungolgesi
·26 Nisan 01:44
kurbanlara karşı sempatimin gerçekten azaldığı zamanlar oldu. kurbanların ufalanmış dişlerle ve hızlıca kırptıkları gözlerindeki yaşlarla, bize partnerlerinden zarar görmediklerine yemin ettikleri zamanlar da oldu. merdivenlerden düşmüşlerdi. ellerini yemek hazırlarken veya ütülerken yakmışlardı. kapıya çarpmışlardı. tökezleyip, kendilerini çürütmüşlerdi. çok kolay çürüdüklerini söylerlerdi. bir kadın bana, ciddi ciddi mutfak zemininde duran bir tutam saçını, at kuyruğu yaptığında düzgün durmadığı için kendisinin yolduğunu söylemişti.
Ölürüz belki ikimiz de ucuz bir aşk romanının sonunda.
Sayfa 69Kitabı okudu