Ahmak ıslatan
Bir dost yüreğini avuçlarında hissetmekle başladı tüm meramımız
Kaygılıydık olacaklardan ama tedbirliydik
Hissi olan duygularla toplum içinde hissizleştik
Yalancı şahitliğin cezalandırıldığı adalet sisteminde gergin yeni yalanlara şahit olduk
Yeri geldi soyutlanarak ıslah evlerine gerek olmadan uslandırıldık
Delirdik çıldırdık, bir Nisa’n günüydü sözleştik
Yolla koyulduk yıldızlara doğru, öyle umursamaz
Elimizde avucumuzda bir dost yüreğiydi
Eldekini avuçtakini tüketmeden çağlar atladık
Altını dövdük, Demir’i sevdik
Tufanlar koparıp Ademi bulduk
Oğullarının halini, kızlarının hatırını sorduk
Kabileler bulup ateşin icadını unutturduk, her şeyi suyla yaktık
Doğadan önce insanların kirlendiğini anlattık
Kimi Pir kimi Emre dedi bizlere
Budist alıp ısınmak için yakanlara inat, biz bir budist’in Od’uyla yandık
Depremlerle savaşlarla hallendik, dertlendik
Bir dost yüreğiydi avuçlarımızda taşıdığımız
Kendimizle iyiliği ancak ki sürükleyebildik ve bir, Nisa’n günüydü biz yine de sözleştik
Picaso Lucci
Yağmur damlaları bir günü anlatıyor her damlasında başka başka bir duygu ile.
Rahmetli ananem derdi oğul bu ahmak ıslatan yağmuru tabi o zamanlar ahmak nasıl bir şey olduğu konusunda ne bir bilgiye nede ruh olarak bir hisse sahiptim.
Ta ki bir gün bir duygudan ahmakça ıslandıktan sonra.
Her bu tür yağmurda bir rahmetli aklıma gelir birde o ahmak benmiyim der dururum....