Ahmed Arif'ten Cezayirli Cemile Buhayrad’a mektup..
“Bir adını biliyorum, bir de yaşını… Yüzünü görmedim ya, sen yaşta kız kardeşim var. Mutlak ona benzersin. Başkaca düşünemem. Sen Cezayir’den bir can’sın, ben Türkiye’den. Ayrı suların, ayrı toprakların çocuklarıyız ama kardeşiz.
Ben, bu kahrolası yazıya oturunca, senin idamın için hazırlıklar yapılıyordur. Karşında Lejyon’dan bir manga…
Ahmed Arif'ten Bir anı
Faşistler Togliatti’yi vurdu. Komüntern’de görev almış, sürgünde kalmış bir İtalyan komünisti Palmiro Togliatti. Müthiş işler başarmış dünya barışı ve sosyalizm adına; dünya sosyalist hareketini etkileyen bir insan vurulunca Ahmed Arif de onun için bir şiir yazmış. Ahmed Arif bu, yazar. “Cezayirli Cemile Buhayrad’a Mektup” da yazmamış mıydı? Canım Bay Selim Temo bu mektubu ince ince işleyen bir yazıyı teslim etmiştir edebiyat arşivimize.
Ceketinin cebindeki şiiri biri hacılayıp çoğaltmış bir güzel. Ahmed Arif adını vermek istemediği zayıf ve çelimsiz kişi için “arkadaş kılığındaki adam” diyor ve olayı alçaklık ve provakatörlük olarak adlandırıyor… Bu kişi çaldığı şiiri 80 nüsha çoğaltarak dağıtıyor. Bundan günler sonra haberi oluyor şairin ama o sırada bir dostu, yakın arkadaşı Melahat Hanım, bu şiir evindeki radyonun arkasında bir rulo halinde bulunduğu için gözaltına alınıyor. Şiirin altında imza ve işaret yok! Şiir suçtur!
Ahmed Arif yazdığı şiir nedeniyle arkadaşı ve Türkiye Gençler Derneği Yönetim Kurulu üyesi Melahat Hanım’ın gözaltına alındığını öğrenince soluğu karakolda alır. “O benim şiirimdir” diye ortada bir suç varsa üstlenmekte, suçlu varsa aranmamasını kendisinin geldiğini söylemektedir. Mesele şiir midir, derneğin kapatılması mı, bu sorunun yanıt için de uzun uzun açıklamalarda bulunmuş Ahmed Arif…
Bu olaydan sonra bir daha dikkat kesilmiş, şiirileri nedeniyle kimsenin polislik olmasını istememiş Ahmed Arif; yazarak değil ezber ederek aklında tutmuş şiirlerini. Öldüğünde de kendisiyle birlikte toprağa götürmüş.
Ahmed Arif'ten Cezayirli Cemile Buhayrad’a mektup..
“Bir adını biliyorum, bir de yaşını… Yüzünü görmedim ya, sen yaşta kız kardeşim var. Mutlak ona benzersin. Başkaca düşünemem. Sen Cezayir’den bir can’sın, ben Türkiye’den. Ayrı suların, ayrı toprakların çocuklarıyız ama kardeşiz.
Ben, bu kahrolası yazıya oturunca, senin idamın için hazırlıklar yapılıyordur. Karşında Lejyon’dan bir manga…
Kısa bir Mektup alıntısı
Ahmed Arif'ten Fransız İşgaline Karşı Direnen ve İdamına Gülümseyen Cezayirli Cemile Buhayrad’a mektup:
Ben, bu kahrolası yazıya oturunca, senin idamın için hazırlıklar yapılıyordur. Karşında Lejyon’dan bir manga… Dünyamızı, hayatı, bir solucan kadar olsun anlamaktan, sevmekten korkanların mangası. Onlar, hep öyledirler. Silahı, insan avını zulmü severler. Kim bunlar? Kimlerin soyundan inip gelirler? Aklım duracak… Belli ki ömürlerinde bir sefer olsun, bir çocuk, bir çiçek, bir türkü sevmemişler. Namusla, yürekle, alın akıyla seven bir kadının koynuna girmemişler. Mertlik, can saygısı, dünya sevdası, bir lahza bile yüreklerine konuk olmamış.
Ahmed Arif'ten Fransız İşgaline Karşı Direnen ve İdamına Gülümseyen Cezayirli Cemile Buhayrad’a mektup:
“Bir adını biliyorum, bir de yaşını… Yüzünü görmedim ya, sen yaşta kız kardeşim var. Mutlak ona benzersin. Başkaca düşünemem. Sen Cezayir’den bir can’sın, ben Türkiye’den. Ayrı suların, ayrı toprakların çocuklarıyız ama kardeşiz."