"Zira şüphesiz Allah, kitabında Rasûlünün sünnetine tabi olup onun yoluna uymayı emretmiştir. Yine cemaat olup birleşmeyi emretmiş ve ihtilafa düşüp gruplaşmayı da yasaklamıştır."
Âmin.
"Azim olan Allah'tan bizi hidayet ve istikametle rızıklandırmasını,
rüştümüzü bize ilham etmesini, nefislerimizin şerrinden bizi korumasını, hidayete erdirdikten sonra kalplerimizi kaydırmamasını ve kendi katından bize bir rahmeti bahşetmesini diliyoruz, muhakkak ki
O Vahhab'dır/nihayetsiz ihsan sahibidir."
"Muferridun öne geçmiştir." Denildi ki:
Yâ Rasûlallah muferridun olanlarda kimdir?
Dedi ki: çokça zikreden erkekler ve kadınlardır."
-Müslim 4/2676
Âişe رَضِيَ اللهُ عَنْهُ dediği gibi
"Onun ahlakı Kur'an idi."
Müslim (139/746)
"Genelin ve özelin yararına olan en faydalı şey ilimdir ki bununla nefisler bu çıkmazdan kurulmaktadır."
Zira eğer herkesin kaderi delil göstermesi kabul edilebilseydi, hiç bir haksıza ceza verilmemesi, hiçbir haddi aşana kısas uygulanmaması, mazlumun lehine zalimin hakkının alınmaması ve herkesin canı çektiği gibi hareket etmesi, bu hususta kimsenin ona karşı çıkmaması gerekirdi. Böyle bir durumda kulların Rabbinden başkasının bilemediği uçsuz, bucaksız bir fesad vardır.
Müslüman ilim önderleri yaratıcının yarattıklarından ayrı olduğunu, mahlûkatında zatından hiçbir şeyin bulunmadığını, zatında da mahlûkatından bir şey bulunmadığını; aksine Rabbin Rab, kulun da kul olduğunu ittifakla kabul etmişlerdir.
Şüphesiz ki işlenilen günahlar kalp üzerinde karanlığa, yüzün kararmasına, bedenin güçsüz kalmasına, rızkın azalmasına ve insanların kalbinde nefret oluşmasına sebebiyet verir.
Nebî ﷺ Muaz'ı Yemen'e gönderirken ona şöyle vasiyet etmişti:
"Ey Muaz! Her nerede olursan ol Allah'tan kork. İşlediğin kötülüğün ardından iyilik yap ki bu onu yok etsin. İnsanlara da güzel ahlakla muamele et"
Tirmizi (1987), Ahmed (21441) ve Darimi (2833).
Talebesi imam Zehebi şöyle der:
"Şeyhimiz ibn Teymiyye şöyle diyordu:
Ben Ümmeti Muhammed'den hiç kimseyi tekfir etmiyorum. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki: Mü'minden başka hiç kimse abdestini koruyup onda daimi olan değildir. Bu sebeple her kim abdeste ve namaza devam ederse muhakkak ki o Miislümandır."6
Siyeru A'lâmi'n Nubela (14/88)