Tom, yoğun kar sebebiyle öğrenci evinde mahsur kalan oğlunu almak üzere noel’e üç gün kala belfast’tan sunderland’e doğru yola çıkar. Bu yolculuk yalnızca fiziksel değil aynı zamanda içsel bir yolculuktur ve okuyucu buna dahil olur. Kendi babasıyla olan ilişkisini ve oğullarıyla olan ilişkilerini irdelemeye başlar. Yolculuk devam ettikçe kendimizi bir aile trajedisinin içinde buluyoruz. Yol boyunca en çok diğer oğlu Daniel’i düşünüyor, Daniel bazen sağ koltukta garipten bir ses olarak bazen de saniyelik bir görüntü olarak babasının karşısına çıkıyor. Tom, pişmanlıklarını, tüm ailesinden gizlediği ve ömür boyu sırtına yük olacak sırrını günah çıkarır gibi bizimle paylaşıyor. Çok beğenerek okudum, bilinç akışı tekniği ile yazılmasına rağmen oldukça akıcı bir okumaydı. Hem atmosferi hem de konusu sebebiyle oldukça kasvetli ama çok iyi bir kitap bence. Keşke daha çok okuyanı olsa. 
Bilinmeyen Ülkede Yolculuk 
David Park
Ebrar 2126
Ebruar kavramını veya Ebruarı bunların nasıl kimseler olduklarını el alacağız, konuşmaya çalışacağız Ebruar her ne kadar Türkçe'ye bir isim olarak geçmişse de aslında Arapça eril bir çoğul yani Ebruar iyiler demek Bu kekili bunun Ber veya Ber ayette geçtiği üzere Cenab-ı Hak Hz. Yahya için o Ber ile bir valideyhi Olem yakın Cebber'in
Uzun Bir Yolculuk
Bu kurumda çalışmak birçok şeyi tecrübe etmeme olanak sağlarken birçok şeyi gözlemlemem için bir film sahnesi de oldu.
Birçok ebeveyn gördüm bir çok aile…
Çocuklarını içten bir şekilde destekleyen hayat kadını da gördüm. Mal mülk içinde çocuklarını öksüz yetim bırakmış anne babalar da. “Kurumda kalırsan” koşuluyla ikna edilmiş çocuklar gördüm.
“Yerli yersiz hasta olurdu bu çocuk ve her hastalandığında dede, anneanne, anne hep birlikte gözyaşı dökerlerdi, bol miktarda, özellikle de resmi bir babası olmadığı için. Aile içinde gayrimeşru durumlardan en çok bu tür zamanlarda etkilenilir.”
Ayfer Tunç ile tanışmam 
Suzan Defter ile olmuştu. Resim yapmayı seven biri olarak, ne zaman bir müzede muhteşem bir sanat eseri ile göz göze gelsem “ asla büyük ustalar kadar iyi olamayacağım” diye geçiririm içimden. Ve yine yazmayı seven biri olarak Ayfer Tunç’un kalemi karşısında her seferinde aynı kırık duyguya kapılıyorum; asla büyük ustalar kadar
Tanrıların ve ölümlülerin çağı
Tanrıların yalnız yaşadığı çağ ile insan ilişkilerine ilahi müdahalenin sınırlı olduğu çağ arasında köprü kurma, tanrıların ve ölümlülerin birlikte hareket ettiği bir geçiş çağıydı.
.
Bunlar, grupların daha sonra olduğundan daha özgürce karıştığı dünyanın ilk günleriydi.
.
Bu masalların çoğu daha sonra
Bizi Bu Şekilde Olmaya Zorlayan Güç Nedir?
Sıradan günlerin birinde sıradan insanların yaşadığı bir şehirde birbirini hiç tanımayan iki insanın kaderi bir anda kesişiverir. Ya da birkaç insanın kaderi. Peki bu insanları milyonlarca hatta milyarlarca insan arasinda bir araya getiren güç nedir? Uzun zamandır zihnimi kurcalayan bir soru bu. Cevabını biliyorsanız söyleyin ya hu. Bizim sosyal
