“Hepimiz kendi içimizdeki kötülüğü gömüyoruz aslında...”
“Ölüler bahanemiz...”
Kalmak, sinsi bir kaderin sahibinin eline tutuşturduğu intihar silahı gibidir; aciliyettin doruklara ulaştığı bir hiçlik hali. Rüyasında koşan bir kötürümün uyanışı kadar ağır ve kaçışı imkansızdır.
Ne garip değil mi? Ömrün tek çizgi üstünde sağa sola sapmadan öyle dosdoğru gidecek sanırken sen, koca hayat en olmadık anda karşına dikenli bir gonca gül çıkarıyor; ya çizgiyi bozmayacak ama etini çizdireceksin ya da kendine bir yamuk çizip ordan ilerleyeceksin.
Sayfa 108Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hangi ev içine oyulan yersizlik duygusunu dindirebilirdi ki?
Sayfa 106Kitabı okudu
Hiç mutlu aile olur mu evlat?
Yakmayan ateş gördün mü sen?
Sayfa 87Kitabı okudu
Aşk, aşk sen ne güçlüsün! Kolayca bağışlayabiliyor, katlanabiliyorsun, işte aşk budur, bu olmalı!
Kalp seçemez sadece sever.Belki sevmemeyi ister ama bu elinde olmaz.
Bu aşk, bu tutku, bu adanış, insanın kendini kurban etmesi mutluluğun doruğudur.
En azından kimileri için...
Alabileceklerini kendin al ve başkalarının seni avuçlarının içine almasına izin verme!
Kendine ait olmak yaşamda esas mesele budur.
Sevilip sevilmediğimi bilmek istiyordum ve sevilmediğimi kabullenmeyi istemiyordum.
Hayatta en önemli şey, hür olmak.
Kırılgan yaşamlarımızın her anında başımıza gelebilecek beklenmedik olayları düşünecek olursak, her gün yeni bir mucizedir.
Sayfa 213Kitabı okudu
“Taştan fışkıran bir pınar ol, suyu tutan bir kuyu olma.”
Sayfa 203Kitabı okudu