“Hepimiz kendi içimizdeki kötülüğü gömüyoruz aslında...”
“Ölüler bahanemiz...”
Kalmak, sinsi bir kaderin sahibinin eline tutuşturduğu intihar silahı gibidir; aciliyettin doruklara ulaştığı bir hiçlik hali. Rüyasında koşan bir kötürümün uyanışı kadar ağır ve kaçışı imkansızdır.
Ne garip değil mi? Ömrün tek çizgi üstünde sağa sola sapmadan öyle dosdoğru gidecek sanırken sen, koca hayat en olmadık anda karşına dikenli bir gonca gül çıkarıyor; ya çizgiyi bozmayacak ama etini çizdireceksin ya da kendine bir yamuk çizip ordan ilerleyeceksin.
Sayfa 108Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hangi ev içine oyulan yersizlik duygusunu dindirebilirdi ki?
Sayfa 106Kitabı okudu
Hiç mutlu aile olur mu evlat?
Yakmayan ateş gördün mü sen?
Sayfa 87Kitabı okudu