"Seni seviyorum bunu hep bil olur mu?"
Söylediğim şeyle birlikte alnımı öperken beni iyice kendine çekti.
"Hep sev olur mu?"
Geçmişim, şimdim, geleceğim... Her şeyim bu adamken ve ben onunlayken her şeye vardım.
İyi ki... İyi ki benimlesin...
Sayfa 286Kitabı okudu
"Seni seviyorum!" Aniden bağırmış olmama şaşırarak gülüyordu.
"Duyamadım." Max değil mi? İlla bir fenalık yapacaktı. Güldüm ve başımı ona doğru kaldırdım. "Seni diyorum adam, seni..."
"Beni," diye fısıldadı dudaklarıma doğru.
"Seviyorum."
Sayfa 115Kitabı okudu
"Artık sabahım olsana sen benim."
Yutkundum.
"Gözlerimi açtığımda ilk uyandığımdın ya, daim olsana artık. Uyurken kokun kokuma karışsın. Uyandığımda gözlerimi seninle açayım."
"Sabahım ol sevgilim. Ömrümün bir diğer yarısı ol. Hayatım ol. Karım ol..."
Sayfa 90Kitabı okudu
"Sarılıp kırıklarını kırıklarıma karıştırsan da iyileştirsen bizi..."
Hayali uzak dahi olsa hedeflerden vazgeçmemeyi, insanları sevmeyi, insanların sevgisine inanmayı, insanlara güvenmeyi ve en önemlisi mutlu olmayı öğrenmiştim. Nasıl mutlu olunur sorusuna nasıl cevap vermem gerektiğini biliyordum artık.
Gerçek mutluluğu Max'te bulmuştum. Benim için doğru kişi olduğuna inandığım insanda...
Sayfa 444Kitabı okudu
Her kelimem, her nefesim, her adımın...
Maxwell Black bana aşkı öğretmişti. Bana bir erkek tarafından sevilmenin ne kadar güzel olduğunu göstermişti ve yaşantıma kadar her şeyimi değiştiren nokta olmuştu. Max benim huzurumu ve ben mutluluğu geç de olsa yakalayabilmiştim. Alayına New York diye başladığım serüvenim bir sürü kayıp ve bir o kadar kazançla İstanbul'da son bulmuştu ve ben yaptığım hiç bir şey için pişman değildim. Çoğu insanın yapamadığını yapmıştım.
Sayfa 444Kitabı okudu
Zaman değiştiriyordu.
İnsanları, hayatları, yaşananları, acıları, mutlulukları...
Zamanın her şey iyileştirmeye yetecek gücü olduğuna inanıyordum artık. Geçen bir kaç ayda tamamen inanmıştım. Zamanın bizi iyileştirdiğine inanmıştım. Max'i, beni, acılarımızı ve kırıklıklarımızı iyileştirdiğine inanmıştım. Bazı insanlar sandığımız kişi değillerdi belki. Ya da bazı yaşananlar yaşamak istediğimiz şeyler değildi. Ama her şey yaşanmıştı ve geçmişti. Herkes ve her şey değişmişti.
Sayfa 434Kitabı okudu
"Ben sana yardım etmek isterken, sen olayların dışında kal, diyorsun. O zaman biz olmanın manası ne Max? Senin yanında olamadıkça ne anlamı var?"
Sayfa 382Kitabı okudu
"Seni çok özledim," diye fısıldadı kulağıma.
Ses tonu öyle bir özlem barındırıyordu ki... Hiç bir şey söylemeden ona sarılıyor, gözyaşlarıma engel olamıyordum.
"Rüya olmasından korkuyorum Max. Birazdan uyanacak olmaktan, yok olmandan korkuyorum."
Sanki mümkünmüş gibi daha sıkı sarılırken, başını yüzüme doğru edip gözlerime baktı.
"Senin kadar gerçeğim güzelim. Artık yanındayım, seninleyim."
"Seni yanımda olduğun zaman bile özlüyorum."
Sayfa 296Kitabı okudu
"Üşüyorum," diye söylendim.
Bakışlarını bana çevirdi. "Gel buraya baş belası," diyerek beni daha sıkı sardı.
Güldüm. "Ben senin belan mıyım?"
Beni şaşırtarak alnımı öptü. "Sen benim küçüğümsün."
Sayfa 184Kitabı okudu
"Max, sana bir şey söyleyeceğim."
Yeşillerini bana çevirdi. "Söyle başımın belası, söyle."
"Ben senin belan mıyım?"
Güldü. "Sen benim tatlı belamsın."
Sayfa 156Kitabı okudu
Asıl korktuğum ise aşk dedikleri şeyin bu olma ihtimaliydi. Eğer aşk buysa kendi karanlığımda kendimi kaybetmem, duygudan yoksun halde yaşayan bir bitkiye dönüşmem an meselesiydi. Hani aşk güzel bir şeydi?
Sayfa 138Kitabı okudu
"Ben gerçekten üzgünüm. Özür dilerim Aslı."
"Ve sana konuşmayınca daha sevimlisin demiştim ya, kesinlikle yanlış. Senin konuşmanı seviyorum. Bunları başka zaman olsa söylemezdim ama söyleyeceğim, ben ilklerimi sende yaşıyorum Aslı."
Şaşkınlık dolu bir ifadeyle ona baktım ~İlkler?
Rahatsız bir tavır takındı. "İlk defa birinden özür diledim ve... ilk defa... sen yanımda uyurken kabus görmedim..."
Sayfa 89Kitabı okudu