Rabia Nihal.
@rabias2
𝓚𝓲𝓽𝓪𝓹𝓵𝓪𝓻 𝓲𝓷𝓼𝓪𝓷ı𝓷 𝓻𝓾𝓱𝓾𝓷𝓪 𝓲𝓵𝓪ç𝓽ı𝓻.
wattpad.com/user/rbnhl1
Öğrenci
Mezun
İzmir
Sivas, 17 Ekim 2004
275 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Benden size tavsiye... Karanlıkta kaldıysanız aydınlık aramadan önce karanlığı sevmeyi deneyin; belki de mutluluğu karanlıkta bulursunuz ve sonra karanlık bile aydınlık gelir size...
Bu benim hikayem, karanlık ve aydınlık kavramlarını rafa kaldırdığım, karanlığı bile aydınlık yaşadığım hikayem. Siyaha bakıp beyaz görmek bizim elimizde, beyaza bakıp siyah görmek de...
Sayfa 201Kitabı okudu
Okyanusa bakan büyük pencereli ofise girdik. Resim yapması için ona ilham vereceğini düşünmüştüm. Ama tuvali gördüğümde hiç de ilhama ihtiyacı olmadığını anladım.
Sara'ya döndüm. Önümdeki resme keyifle bakarken, "Bayıldım," dedim. Ağacın dalları arasından süzülen güneş ışığı kalbimi sevinçle doldurmuştu. Ağacın gövdesindeki fırça darbelerine baktığımda parmaklarımı sert bir yüzeyde gezdiriyormuş gibi hissettim.
Sara bana göz ucuyla bakarak "Ah, tabi ki seversin," dedi.
"Arka bahçendeki ağacın ve senin onun için kurduğun salıncağın resmini yapmış."
"Evet, aynen öyle," dedim gururla.
Sara bir kahkaha attı.
Tuvalin önünde durup Emma'nın yarattığı şaheseri izledim hayranlıkla. Onu sonsuza kadar bekleyecek o tek yere gitmeyi başarmıştı.
Sayfa 257Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
"Neden korkuyorsun Sara?" diye sordum.
"Alkole sığınacağından mı?"
Sara kendisini kanepeye atmadan önce durdu.
"Bunu nasıl tarif edeceğimi bilmiyorum."
Sesi kısık ve tereddütlüydü.
"O, Weslyn'den ayrıldığından beri... yalnızca yaşamaya devam ediyor. Gözlerinde... ışık yok. Bir amacı yok. Bir hedef yok. Kendisini hep daha fazlası olmak, daha fazlasını istemek için zorlamıştı. Şimdiyse... ancak hayatta kalmaya çalşıyor."
Yaşlarla dolan gözleriyle Emma'nın odasının kapısına bakmak için bir an durdu.
"Onu giderek kaybettiğimi hissediyorum. Sanki elimden kayıp gidiyor ve ben onu tutamıyorum. Hepimizi sonsuza dek hayatından çıkarmasından korkuyorum. Sana çok normal gelmediğini biliyorum ve bunu tam olarak açıklayamıyorum da. Ben sadece çok korkuyorum."
Sayfa 245Kitabı okuyor
"Evan, korkuyorum."
Açıklamasını umarak bekledim.
"Son iki yıldır onun ne halde olduğunu tahmin bile edemezsin." diye devam etti aceleyle.
"Hayata güçlükle tutunuyordu. Bu mektubun, uçurumdan aşağı düşmesine sebep olmasından çok korkuyorum."
Sayfa 244Kitabı okuyor