Her şey vatan içindi...
İlahi bir sanatçı mi beklediğin? Hayır. İşte o sensin! O renkler... O fırça... Beklenen ve bekleyen. Şimdi şu kapıdan çıkacaksın. İnsanların arasına dalacaksın... Kendine inan. Yaşamak bu kadar güzelken ölümü, yoksulluğu, savaşları, çaresizliği ve nefsini kutsama! En çok da kendini sev. Kendini sevmeyen,sırrı basit bir kimyada saklı aynalarda kendini yaralar!
Sevgisizliğin yok edildiği bir dünyaya doğumunda ağlarken, sevdiğin dünyaya gidişinde gülümse. Ama şunu da unutma, aslında bu gelip gitme arasında kalan 'ömür ' denen şeyin içini sevginle doldur. Zira ömründe bir gün yaşadığın aşk bile sana ' yaşadım' demeye yeter. Bu da ölüme bile gülümseyebilmen için bir sebeptir!
undefined
Sarıkamış'ta kar neredeyse insanın boyunu aşıyordu. Kar, tipi ve insanın iliklerini donduran soğuk, hayatı ölüme çağırıyordu. Askerlerin çoğu ellerini ayaklarını yokluyorlardı. Çünkü her an donun vurduğu parmaklar düşüp kara karışabilirdi. Askerler, bu kaygıyı günün her saati yaşıyordu. Çünkü soğuk özellikle geceleri eksi 35-40 dereceydi.
Türkiye Cumhuriyetinin harcı, Anadolu'nun her köşesinden gelen kahramanların akıttıkları kanlarla yoğrulmuştur.
"ölümün bizi bekleyişindeki Sabra baksana."
