ali
@alitr
Anladım ki derin ve esrarengiz olan her şey susuyor...
Psikolojik Danışman
LİSANS
20 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Anadoluyu, Anadolu insanını tek bir kelimeyle anlatın deseler bu kelime kesinlikle 'çay' olurdu. Memleketin her köşesinde insanlarımız sevgisini, hasretini, hüznünü, sevincini yudum yudum çayla yaşıyor. Seven sevdiğine çay söylüyor, gönülden gönüle köprüler çayla atılıyor. Her duyguyu ifade ediyor çay;cenaze evinde de çay içiliyor, düğün evinde de. Sevdaya tutulan da çay içiyor, sevdasından ayrılan da.Kışın lapa lapa yağan karı izlerken de ,Haziran güneşini seyrederken de bir bardak çay eşlik ediyor bize.Her yere, herkese, her duyguya açık çayın kapısı.Koşulsuz,olduğu gibi kabul ediyor insanı.Dilin, rengin, tenin, ırkın hiçbir önemi yok çay nezlinde;kim olursa olsun esirgemiyor lezzetini, kokusunu... Sahi candost, bi çay demle de içelim da...
Bir türkü söyle bana
Orta Asyadan elversin Anadoluya
Bir kapı açsın Malazgirtten
İstanbuldan bir çağ kapatsın
Bir türkü söyle bana
Derinden yaşayayım Anadoluyu
Kars soğuğunda soba başında ısınayım
Babam yoğun bakımdan çıktıktan sonra yanında anneme;anne, '' babamı mı çocuklarını mı daha çok seviyorsun'' dedim.Başta cevaplamak istemedi, zorlayınca da beşinizin sevgisinin toplamından daha ağır basıyor onun sevgisi dedi. Sonra babamın ilk defa gizlice güldüğünü gördüm.
Sevgi böyle bir şeydi.
Okur Takip Önerileri
Nenem okurdu küçükken.O zaman anlayamazdık,meğer ne anlamlı ne yüceymiş...
Bir âh deyip geçme öyle
Bir âhtadır cela-li zatı
Bir âh semayı,Arşı sarsar
Bir âh yıkar bu kâinâtı
Çağlar değişir,değişir insanlar
Zaman akar gider
Birileri doğar,ölür birileri
Dereler denizlere karışır
Suya hasret Irmaklar bile çağlar
Derin derin yaralar kabuk bağlar
Sarılar,beyazlar yeşil olur
Kış bahara döner
Vessalam değişir herşey
Bir ben değişmem
Bir de eylüle benzeyen yüreğim
(Ali)
Şöyle geçmiş hayatımızın muhasebesini yaptığımızda,bundan sonraki hayatımın hepsi bugün ki gibi olsun dediğimiz kaç günümüz var?
Tam olarak hakkını vererek yaşadığımız,gülerken zihnimizin bir köşesinde ''gül gül,ben seni görecem''diye bir sıkıntının seslenmediği kaç gün yaşadık?
Şu olsun,şu bitsin,şu da geçsin her şey çok iyi olacak demediğimiz,endişe ile tüketmediğimiz kaç gün biriktirdik dünya denilen şu kervanda?
Bilmiyorum, belki de bizim toplulumumuz hüzünlü olmayı seviyor.
Ama şundan kesin olarak eminim ki bu sevginin getirmiş olduğu kaybı dünyadaki hiç bir canlı hak etmiyor...(Bu satırlar bir psikolojik danışmanın iki yıl önce başladığı kelime kelime dizdiği, gece üçte uyanıp bir satır daha eklediği ama hiç bitiremediği kitabından. Umarım bi gün biter o kitap:))
İnsanı insan yapan en temel değer nedir sorusu ''merhamet'' olarak cevap bulmalı dillerde ve gönüllerde.İnsanın değeri merhametle ölçülmeli yeryüzünde .Vefa ile buluşan merhametli bir kalp en büyük zenginlik sayılmalı. Her gece yatmadan önce dua etmeli bütün insanlık merhametin bir çınar gibi dimdik durduğu şahsiyetlere.