biz, sevgiyi sabırla karıştırmıştık
oysa sabır, bazen ihanete alkış tutmaktır
ah! kimse görmedi içimize devrilen minareyi
bir kelâm etmedik, hançer delmesin diye sessizliği
zehir-zakkumdan kurduk soframızı
her lokma: adanmışlığın infazıydı
mızrak, hakkını helâl etmedi göğsümüze
rüyalarda bile sancıyı eğdik secdeye
ve her sabah:
bir gün daha affetmeye uyanmak,
öldürüyordu bizi...
K.Banu Dağ
Sosyal medyada aslında ne yazdığın çok da önemli değil; çünkü insanlar önce profil resmine bakar, sonra kişi hoşuna giderse iletiyi okumadan direkt beğenir.
Yani, iletiyin içeriği değil, “kapak” önemlidir.
Burada işler şöyle döner:
“Kendinden bilir işi” misali, profil resmi sana ne söylerse, o kadar anlaşılırsın.
Yani aslında yazdıkların değil, profil fotoğrafındaki o “bakış”, “poz” veya “filtre” seni anlatır.
Sonuç olarak, sosyal medya bir tiyatro sahnesi, sen ise rolünle alkış toplayan oyuncusun.
İzleyiciler metni değil, kostümü değerlendirir!
O yüzden, güzel bir profil fotoğrafı seç; ama yine de arada metni açıp bir göz atmayı unutma,
çünkü bazen içerik, kapaktan daha eğlenceli olur!
youtube.com/watch?v=ca_cKWW...
İnsan gösterişini yaptığı şeyin fakiridir.
Gösteriş, çoğu zaman sessiz bir feryattır.
İnsanın görünmek istediği hâl ile gerçekte olduğu hâl arasındaki uçurumu perdeleme çabasıdır.
Kalabalıklarda alkış arayan ruhlar, en çok kendi sessizliklerinden korkarlar.
Hz. Celaleddin Rumi’ye sormuşlar, “O kadar okursun, o kadar yazarsın, ne bilirsin?” diye. Mevlana “Haddimi bilirim” demiş. Lao Tzu’ya göre erdemli insan bilgeliğinin farkındalığında olan ancak gösteriş ve alkış peşinde olmayandır. Sessizliğin değerine varan, durup düşünendir. Öğrendikleri ile kendini geliştirme yolunda ilerleyen insandır.
