biz, sevgiyi sabırla karıştırmıştık
oysa sabır, bazen ihanete alkış tutmaktır
ah! kimse görmedi içimize devrilen minareyi
bir kelâm etmedik, hançer delmesin diye sessizliği
zehir-zakkumdan kurduk soframızı
her lokma: adanmışlığın infazıydı
mızrak, hakkını helâl etmedi göğsümüze
rüyalarda bile sancıyı eğdik secdeye
ve her sabah:
bir gün daha affetmeye uyanmak,
öldürüyordu bizi...
K.Banu Dağ