Günaydın 1 K
Beceremezsin bazen,
Mutlu edemezsin.
Yanlış anlaşılır, yargılanırsın.
Elinden geleni yapar,
Ama yine de başaramazsın.
Daima seni hatalı görürler.
Insanları bir türlü doyuramazsin.
Ve anlamak istemeyene, hiçbir
zaman kendini anlatamazsın.
Seni sevmiyorum dünya… Sevmiyorum işte. Nefes alamıyorum ben. Bilirim Yaratan’ın ayinesidir her halin. Rengarenk boyamıştır sanatıyla tüm kainatı. Binlerce âlemdir hem de. Tüm âlem şükrederken hal diliyle, bazen bilmek de yetmiyor sanki. Kalpleri evirip çeviren bilir elbet hikmetini de, yüreğimdeki küçük kâinat var ya; nefes alamıyor işte.
Bazen insanın güzelliklerle arasında camdan bir duvar olur. Onları görür ama ulaşamaz, dokunmak ister dokunamaz. Kimi zaman kendi koyar o cam duvarı araya, kimi zaman başkaları. Kimi zaman da birlikte... Bazen insanın geçmişte yaşadıkları sebep olur buna. Camın ardındakiler çağırır, gidemezsin; gitmek istemiyorsun sanırlar. Anlatamazsın içini. Kim anlatabilmiş ki bu zamana kadar.
Ama bir gün; ya tamamen geri çekilir uzaktan izlersin, ya da tüm gücünle o camı kırıp tuzla buz edersin.{Melek.E}
Bazen insanın anlatacak çok şeyi vardır içinde,ama anlatamazsın...
&_SADECE SUSMAK_&
Gün gelir hayatla bazen alakamız olmaz.
Bazen yaşarmıyız bilmiyorum sessizlikten galiba
Ama bazen ya insanlar anlamaz seni
Ya da sen anlatamazsın kendini
Ama bazı insanların hayatları sorulmaz şekildedir
Eğer neden derseniz bilin ki ?
Çünkü çoğu insanın yüreğinde ve hayatında anlatılmayacak dertleri vardır .
Ve
Buna rağmen de dağıtmamak içinde susarlar ,
Dağıtsalar kendileri toparlayacak luzü mü yok diyip
SADECE SUSARLAR ...
Öyle zamanlar olur ki saatlerce konuşursun yada yazarsın ama derdini anlatamazsın tek bir cümle ile bazen her şey çözülür.
Bir kere güldün bak konu nerelere geldi
Bir insanın samimi gülüşü sizi içten etkileyebilir.
Sevmek güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide kendini bulmaktır.
Öyle ya karşı cinste hep güzelliği ararız, bunun aksini düşünen insan pek azdır.
Bazı şeyler yazmaktan öteye gitmez. Anlatırsın ama anlamazlar, hissedersin ama gösteremezsin, belli edemezsin.
Satırlar vardır baş başa kaldığın.
Telefona iletisini yazmaktadir. Ekranda şoyle bir yazi vardir. "Bugun Poseidon asasini cok salliyor. Umarim anlamissinizdir. Biliyorsunuz aciklama yapmiyorum." Acaba aciklama yapsam mi yapmasam mi ? diye dusunmektedir. Kapi acilir. Sen mi geldin ? der. Baska kim olacak? Ne o ? Bekledigin biri mi var ? Ne yaziyorsun yine sen. Versene şu telefonu. "Ama?" der. Ver dedim cabuk. Gec otur suraya! Neymis. Hmm. "Bugun Poseidon asasini cok salliyor. Umarim anlamissinizdir. Biliyorsunuz aciklama yapmiyorum." Bu ne? insanlar gercekten anlamaz mi bunu. Hava ruzgarliymis. Dalgaliymis falan. Aman ne edebiyat. Anlamayacaklarini dusundun mu gercekten. Gerizekali. Bazen ayni bedeni paylasmamiz bile igrendiriyor beni. Sen şu beyin tarafina cok yaklasma. Zaten hep evden cikmami firsat goruyorsun ya. Senin ayak bileklerinden yukari cikmani yasaklamak gerek. Sen oraya layiksin! "Şey. Ben." der. Sus. Sus. Anladik. Sen ne bicim bir seysin ya. Agzini yaya yaya üç saatte anlatamazsin simdi derdini. Bunu da sil cabuk. Ne hazirladin aksama.
Beceremezsin bazen,mutlu edemezsin.Yanlış anlaşılır,yargılanırsın.Elinden geleni yapar ama yine de başaramazsın.Daima seni hatalı görürler.İnsanları bi türlü doyuramazsın.Ve anlamak istemeyene hiçbir zaman kendini anlatamazsın…
incecik parmaklarınla kör bir alfabeyi dürtüyorsun. ellerin kan olmuş fakat aldırmıyorsun çünkü anlatmak istediklerin zaten iç kanaman. sen parmaklarına süs veriyorsun. belki bir işaret seni kendinden kurtarır diye ama hayır, insan kendine mecburdur münevver. kör bir alfabeyi anlamlara kavuşturamaz. bazen anlatamazsın münevver, anlaşılmazlığın o soğuk koridorunda diz üstü kalırsın. biliyorsun.
saçlarını salıyorsun. simsiyah saçlarını bir nehir gibi. ayaklarının altında gıcırdayan parkeler ışık almış. gün ışığı odana dalmış, yüzünü parlatmış. gecenin bilmediğin bir saatinde uykunu çalan rüya hâlâ aklında. dönme dolaplar, deniz kenarı, mavi ışıklar.
tarağından geçen her bir saç telinle yerlere dökülse ağrıların, biliyorum, dünyada başka hiçbir şey bu denli mutlu edemezdi seni. gördüğün rüya dahi. fakat mümkün değil gibi. sesleri duyuyor musun? odanın ardından, birazdan kapına dayanacak kavgayı duyuyor musun? duydun. sevginin bulaşmadığı duvarlara dayadın tek elini. kapın zorlandı. kararttın gözünü, bambaşka bir diyarı ikinci kez düşledin. evinin direği yıkılmış, sen sapasağlam bir bina diledin. açtın gözünü, bu kez düşün de kurtarmadı seni. bu bir iç çekiştir münevver. dört duvarlı iç çöküştür. avuçlarında sakladığın fotoğraf buna şahittir.
tarağın düşüyor, tutun münevver.