Halen yaşıyorum, ama üç adım önümü görmeksizin
Sayfa 19
Aralıyorum perdeyi, odama güneş doğuyor sanki. Aydınlık güzel şey ama beni boğuyor. Ben daha çok karanlıklarda yaşıyorum, geceleri ve kışı seviyorum.
Hangi Anne
Anne, Anne, Annee !
Duymuyor musun beni? Neden ses etmiyorsun?
Ne oldu sana böyle Annem?
Yüzün bembeyaz olmuş.
Ellerin, ellerin neden böyle soğuk?
Cadı da olsan analık zor
Mitoloji ana başlığı ile okuma grubumuzun okuduğu 
Ben, Kirke uzun zamandır okunmayı bekleyenlerimin arasındaydı. Hatta 
Akhilleus'un Şarkısı , 
Cadının Yüreği , 
On Bin Kapı de öyle... Yazarın ilk kitabı Akhilleus'un Şarkısı imiş hatta, önce onu mu okumalıydım kaygısını çok yaşadım ama birbirinden bağımsız hikâyeler olduğu için çok da sorun olmayacağını düşündüm.
Kitabın özeline gelirsek, ilk yarısı gerçekten zorladı. Karakterlerin takibi, olayların zayıflığı vs. Odyseus'un adaya gelişi ve Telegenos sonrası daha kolay ilerlediğimi söylemeliyim.
Evet son kısımda karakterleri özetleyen bir bölüm var ama sürekli kim Titan, kim ölümlü, kim Olymposlu diye bakmaktan hikayeden uzaklaşıyor insan.
Çok alıntı paylaşabilmiş olsam da çok beğenerek okuduğumu söyleyemem. Kirke'nin hikâyesi özelinde onun için üzüldüğümü de söylemeliyim. Hikâyenin sonu devamı gelecek beklentisi bıraktı bende ama galiba ben bunu her kitabın bitiminde 'Eee bundan sonra ne olacak?' sorusuyla yaşıyorum.
