İnsan genç olunca ateşin ve ölümün her zaman başkalarına sıçrayacağını düşünür.
Tabancamı odada bırakmıştım, yoksa kendimi çoktan vurmuştum.
Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz.
Her şeyi nasıl yaptığımı artık hatırlayamıyorum, o delice koşu, o anlamsız hız içinde her şey uçup gitti...
İnsan her şeyini kaybettiğinde, elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır.
Ah o gece, o korkunç gece, yaşam ve ölüm arasında geçen o sonsuz gece!
Ölümden korkusu benden korkusundan daha az olduğu için...
Ah şu belirsizlik, nasıl da eziyet ediyordu şimdi bana...
Sorumluluğun da bir sınırı var... insanın artık daha fazlasını yapamadığı bir yer...
Eğer insan bir başkasını zor durumda görürse, elbette ona yardım etme mecburiyeti ortaya çıkardı...
"Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz."
Ah şu belirsizlik,nasıl da eziyet ediyordu şimdi bana...
Ah şu belirsizlik nasıl eziyet ediyordu bana
Bir kişi kendisinden başka herkesten kaçabilir.
Güvenin şartı samimiyettir, kayıtsız şartsız samimiyet