Şermin Yaşar ne yazsa bayılıyorum, öncelikle bunu belirteyim Bu zamana kadar hep öykü kitaplarını okuduk, çok sevdik. Şimdi bir ilk romanı var, ne diyelim o da şahane!
Söyleme Bilmesinler'de bizi kalabalık bir aile karşılıyor. Anne, baba, üç erkek kardeş ve onların eşleri. Başlangıçta sıradan, hatta birbirine çok bağlı gibi görünen bu ailenin hikayesini okumaya başladıkça anlıyoruz ki hiçbir şey göründüğü gibi değil. Herkesin sırları, yalanları, söyleyecek bir sürü sözü var. Evlenip aynı çatı altında yaşamakla karı koca olunmuyor. Aynı ana babadan oldular diye sahiden kardeş olmuyor çocuklar. Bunu kimi zaman mizahla, kimi zaman hüzünle açığa vuruyor Şermin Yaşar. Her bir roman karakterine de ayrı ayrı söz hakkı veriyor ki ortaya çıkmadık sır, söylenmedik söz kalmasın. Ama bir yandan da kitap bitip de bütün sırlar ortaya döküldüğünde şunu düşünüyor insan: Bazı şeyler söylenmese, bilinmese daha mı iyi olurdu? Herkesin birkaç sırrı hâlâ var ve olmaya da devam edecek gibi görünüyor.
Svetlana Aleksiyeviç SSCB-Afganistan “Savaş”ı sırasında “kahraman” ilan edilen fakat aslında birer insan olan askerler ve sağlık
