Ne dersin ruhum, düzelir mi her şey?
Ve kitap bitti.
Kızgınım, öfkeliyim, hissizim…
Bir tarafım neden diye soruyor, bir tarafımda fark ettiğin şeyler için neden müdahale etmedin bu kadar değersiz bir hayatı hak ettin mi? Diyor. Çok soru sordurdu bana 
Esra Ezmeci
“Yaşam size ne getirir bilemezsiniz ama sizden ne götüreceğini siz belirlersiniz.”
Düştüğünde Kalkarsan Hayat Güzeldir kitabını bir alıntı ile anlat deselerdi. Sanırım bu alıntıyı seçerdim. Çünkü hayatımız bizim yaptığımız tercihlerden oluşuyor. Hayatımıza giren insanlar ve onlarla kurduğumuz ilişkilerde bazen onlara olan sevgimiz ağır basıyor bazen de onlara olan öfkemiz. Tüm bunların hepsi hayatın ta kendisidir. Ve bu yüzden belkide her şey yaşamaya değerdir.
Kitabı okurken kendi kendime sohbet ediyormuşum gibi bir hissiyat oluştu. Sevdim bu hissi ama gerçekler karşısında kendinizi görmezden gelmenizi görmek biraz canımı acıttı.
Dante'nin ilahi komedyasını bilmeyen yoktur sanırım, o üçlemeden önce okunmalı diye duydum ve hemen kitabı aldım. Dante sevdiği kadını ömründe iki kez görüyor ve ona duyduğu aşkı kaleme alıyor. Kitaptaki şiirler yazarın açıklamasıyla taçlandırılıyor fakat birkaç yer hariç genelde herkesin anlayabileceği şekilde şiirleri yazıyor o yüzden açıklaması çok gerekli değildi diye düşünüyorum. Kitap bana 
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu kitabıyla aynı hissettirdi. Belki okuyanlarla aynı hissettiğim olmuştur. İçinde duyduğu aşk abartıyla, sevgisinin büyüklüğü arasında bir yerde yazılmış. Yer yer anlayamadığım yerlerde oldu. Kitabın sonunda ise hiç şaşırmadım olana... O kadar aşkını anlat kitap boyu sonra olana bak. Kitabı aslında ne sevdim ne sevmedim, alıntıladığım güzel yerler vardı. Ve dokuz sayısının örüntüsü çok hoşuma gitti. Yakın zamanda ilahi komedya'yı da okumak istiyorum.
