Annem odaya girince bir annenin karanlıkta nasıl göründüğünü görmek için hafifçe gözlerimi araladım.Yüzü ve ışıksız odada daha da koyulaşan siyah kıyafeti görünmüyordu. Bu çok tuhaf çünkü karanlıkta her şeyin zaten siyah olduğunu sanıyordum. Oysa anneler karanlıkta daha da siyah gözüküyorlar. Belki onlar da kediler gibi karanlıkta görüyorlardır. Böylece tehlikede olan çocuklarını bulabilirler. Eğer öyleyse ben de anne olabilirim.
"Anne karanlıkta beni bulabilir misin?"
Annem yanıma oturdu saçlarımı okşadı. Karanlıkta göremiyorum Mafalda, yine de seni bulacağımdan eminim. Ama şimdi ışıkları kapatma zamanı çünkü çok geç oldu.Üzerime doğru eğilerek bana iyi geceler öpücüğü verdi. Saçları tıpkı pamuk şekeri gibi hafifçe yastığa dokunuyordu. Tabi pembe değil siyah pamuk şekeri gibi. Gidene kadar ellerimi saçlarından ayırmadım. Saçları yumuşacıktı. Anneme kendi karanlığımdan bahsettiğimi söylemedim.
O, yine de beni bulur.
Anneler okumalı, okuyamazlarsa dinlemeli, mutlu bir hamilelik yaşamalıdır. Başta devlet olmak üzere, eşler anne adayına her türlü hizmeti sunmalıdır. Anne adayı üzüntü, sıkıntı, stres yaşama- malı; başta eşi, anne babası, kayınpeder ve kayınvalidesi tarafından el üstünde tutulmalıdır. Ondan asla iş yapmasını istememeliyiz, 9 ay sultan olmalı, herkes ona hizmet etmelidir. Çocuğun öz güveni ana rahminde başlar. Anne adayı iyi beslenmeli ki sütü kaliteli olsun. Doğumdan sonra da ısırgan otu, ayva ve armut gibi süt artırıcı besinler almalıdır. Çocuk doğduktan 6 saat sonra beyni algılamaya başlar. Sevildiğini hissederse beyni çalışmaya başlar. Çocuğa doğru mesajlar verilmezse ruhsal sıkıntılar oluşur. Ana baba ve öğretmenler doğru mesaj vermeyi sanat haline getirmelidir.
Sayfa 152 - BkyKitabı okuyor
Bitiriyorum burada
Boğazımda patlamamış bir çığlık
Bağırmak, ağlamak yok artık
Uzun bir şiirin dizelerini bir bir yaşadım
Uzun bir şiir oldu hayatım
Ben niye kimselerin ağlamadığı yerlerde ağladım?
Kopardığım çiçeklerden niye hep kan fışkırdı?
Ben sokağa çıktığımda kapılar kapanır,
Anneler içeri çekerlerdi çocuklarını
Irmak aktı denize, yaprak toprağa düştü
Bana çakıl taşları, bana kuru dallar kaldı.
Sayfa 82 - uzun bir şiirin son dizeleri
Ne yaparsanız çaresiz
Kendinizden sonraya kalmayacaksınız
Zaman yenecek sizi
O telaşsız bilge, o silahsız güç
Silecek yüzünüzden kibrinizi
Hükmünüz ömrünüzle sınırlı olacak
Öldüğünüz gün unutulacaksınız
Yıkıntılar kalacak ardınızda yalnız
Yaşarken, korkunun ağır gölgesiyle
Örtüp sakladığınız
Sindirip susturduğunuz
İncinmiş onurlar bunalmış öfkeler
Düşler ve acılardan oluşmuş
Yıkıntılar kalacak.
Babasız çocuklak irkilecek evlerde
Oğulsuz anneler, erkeksiz kadınlar,
Açık yaralardan bir ayaz gibi
Geçtikçe adınız acılı konuşmalarda
Soğuk bir ürperti gezinecek
Evlerin camlarında
Mezarlara hapislere uzanan
Yaralı tarihinde bir ince düşüncenin
-Bir güzel ülkenin, o iyi insanların-
Kötülük simgesi olarak kalacaksınız.
Anneler, çocukları için "Ne çekiyorum şunlardan bilemezsiniz; çok yaramazlar!" gibi cümleler kurup dururlar, ve herkes de onlara inanır; halbuki bir çocuğun kendisini tehlikeye atması ve yetişkinler tarafından yaramazlık olarak değerlendirilen birçok şey, çocuğun hayatta kalabilmek için icat etmeye mecbur olduğu oyunlardır. Çocuğumuzda büyümek, çoğalmak, kendisini gerçekleştirmek isteyen, kendisine özgü anlage'yi desteklemezsek, onu öldürmek istersek, çocuk da kendi kendisine karşı yıkıcı ve engelleyici bir kuvvet oluşturur, büyümek, çoğalmak istemez, kendisinin ne kadar güzel olduğunu idrak etmek, bu güzelliği gerçekleştirmek istemez
Sayfa 168Kitabı okuyor
