Altı yaşında bir çocuğun düş dünyası ne kadar geniştir? Biz büyükler de aynı yoldan geçtiğimiz halde neden çocuklarımızı anlamakta güçlük çekeriz?
Yaşanmamış olanın bilinmezliklerle dolu çekiciliği sinmişti eşyaların üzerine.
Bıçak bıçağa girdiğimiz bir arbedeydi yaşam.
Kaç arkadaş bıraktık,
Bu kentin kırmızı topraklarına?
Kaç gülüş söndü yüzümüzde?
Düşte mi yaşıyorduk, gerçekte mi? Bilmiyorum belki hem düş hem gerçekti. Öyle hızla akıyordu ki günler, herşey birbirine karışıyordu.
Yarın denize, benim en eski, en sadık dostuma gideceğim.
İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe..
Keşke şu kaldırımlarda dertsiz tasasız yürüyen bir insan olsam. Sahi bu insanlar dertsiz tasasız mı?
Arkadaşlarımıza güvenmeliyiz. En ufak bir kuşku da insanları defterimizden silersek sayfalarımız bomboş kalmaz mı?
Sayfa 47 - Doğan yayıncılıkKitabı okudu
