Bruno hala Shmuel'in elini sımsıkı tutuyordu ve dünyadaki hiçbir şey Bruno'yu onun elini bırakmaya razı edemezdi.
Sayfa 202Kitabı okudu
"Aslında baktığı her yerde iki farklı tip insan görebiliyordu: Mutlu, gülen, bağıran üniformalı askerler ve çizgili pijamaları içinde mutsuz, ağlayan, bir çoğu sanki uyuyormuş gibi boşluğu bakan insanlar..."
Sanki bambaşka bir şehir gibiydi. İnsanlar onun yaşadığı evle yan yana yaşayıp beraber çalışıyorlardı. Gerçekten bu kadar farklı mıydılar? Kamptaki bütün insanlar aynı kıyafetleri giyiyorlardı: O çizgili pijamaları giyip yine çizgili kumaştan takkeleri takıyorlardı. Anne, Gretel ve kendisi dışında evinde dolaşan bütün insanlar, değişik kalitede üniformalar giyiyorlar; madalyalar, kasketler ve şapkalar, parlak kırmızılı-siyahlı kol bantları takıyorlar; silah taşıyorlar ve her zaman felaket derecede acımasız görünüyorlardı. Sanki tüm bunlar çok önemliymiş ve kimse tersini düşünmemeliymiş gibi.
Tam olarak fark neydi? Kendi kendine düşündü: Hangi insanların çizgili pijama, hangilerinin üniforma giyeceğine kim karar vermişti?
Sayfa 96Kitabı okudu
"Düşünme lüksüne sahip değiliz," dedi anne, evlendiklerinde büyükanne ve büyükbabanın verdiği 64 bardaklık setin bulunduğu kutuyu açarken. "Bazı insanlar bizim için bütün kararları veriyorlar."
Sayfa 17 - Tudem YayınlarıKitabı okudu
"Beğenebileceğin bir söz daha var," dedi. "Her kötü şeyin iyi bir yanını bulmalıyız."
Sayfa 17 - Tudem YayınlarıKitabı okudu
"Savaştan bahsetmek güzel bir şey değil. Korkarım yakında bunu çok konuşacağız."
Sayfa 68 - Tudem YayınlarıKitabı okudu
"Hangi insanların çizgili pijama, hangilerinin üniforma giyeceğine kim karar vermişti?"
Sayfa 97 - Tudem YayınlarıKitabı okudu