Oysa yaşam ve ölümü aynı anda yaşayan insanın her şeyden önce, kendini çözmesi lazımdır. Serkan Özburun
Sayfa 7Kitabı okudu
Önsözden
Ne ise o olmaya yanaşmayan tek varlıktır insan. Bu yüzden, kendimizle doğrudan alakası olmayan her şey dayanılmaz bir çekiciliğe sahiptir. Dolayısıyla, kendini bilmek için yaşaması gereken insan, bilmeyi bilmek peşinde koşar. Zira bilgin olmak, bilge olmaktan daha üstün gösterilmiştir ona. Dünyamızdan binlerce ışık yılı uzaklıktaki bir yıldızın ölümü kendi ölümümüzden daha önemliymiş gibi gelir bizlere. Yeni şeyler keşfetmek ve onun yapısını incelemek için seve seve veririz ömrümüzü. Bunları bilmekle hayatın anlamını daha iyi anlayacağımızı sanırız. Evrenin sınırsız olduğunu, bu gibi şeyleri araştırmanın sonunun gelmeyeceğini görmek istemeyiz pek. İyice düşünüldüğünde bu türden meşgalelerin kendimizden kaçmak için uydurduğumuz fantezilerden başka bir şey olmadığının farkına varırız. Oysa yaşam ve ölümü aynı anda yaşayan insanın her şeyden önce, kendini çözmesi lazımdır. Her şey bu amaca hizmet ettiği ölçüde önem taşımalıdır.
Serkan Özburun
Sayfa 7Kitabı okuyacak
Elbette bu feryatları boşuna değilmiş.
Çünkü karşısında
bir okka kadarlık,
elleri kibrit çöpü gibi,
yamru yumru bir bedeniyle
kara mı kara,
çirkin mi çirkin bir şey duruyormuş:
Yani ben...
Sayfa 7 - KaknüsKitabı okudu
Kendi yaşamı yavaş yavaş yitmiş gözden. Tıpkı tutulma anlarında ayın gölgesinde güneşin yitmesi gibi...
Sayfa 18 - KaknüsKitabı okudu
Babam benim doğmamdan yanaymış. "Bir kuşun, bir kurdun karnını doyuran Allah, bizim çocuğumuzu mu aç bırakacak" düşüncesindeymiş. Çünkü birçokları gibi o da bilmiyormuş bir insanın yalnızca ekmekle yaşayamayacağını.
Çocuk demek bir parça yiyecek, giyim kuşam demek değil, eğitim demek, ona fırsatlar sunabilmek demek...
Sayfa 23 - KaknüsKitabı okudu
Hiç unutmam. Bir gün annemle birlikte hastaneye gittiğimizde doktor gözlerini büyüterek:
- Bu ne? diye sordu anneme.
Annem de çaresiz:
-Çocuk, dedi, doktor bey, bir çocuk!
Doktorların bile böylesi tepki verdiği bir toplumda neler yaşadığımı sizlere nasıl anlatabilirm ki?...
Sayfa 27 - KaknüsKitabı okudu
Evet, ötekiler gibi değildim. Farklıydım. Fakat kendinden farklı olana böyle bir muamele hakça mı? Minik yüreği yaşama sevgisiyle çarpan bir çocuğu toplumdan, dolayısıyla da yaşamdan dışlamak? Bu hakkı onlara kim veriyor? Bu dünya yalnızca sağlıklı ve normal olanların seyran yeri mi?
Sayfa 32 - KaknüsKitabı okudu
Neden?
Birilerine bir zararım mı dokunmuştu?
Eli kanlı katil miydim yoksa?
Neden saklanıyordum?
Neden?
Tek sorun hasta olmam ve birazcık ötekilere benzememem.
Sayfa 49 - KaknüsKitabı okudu
Seda abla:
- Söz veriyorum! dedi. Burcu için Türkiye'yi ayağa kaldıracağım. Çalmadık kapı bırakmayacağım!
Doğrusu bizi televizyona çıkararak tüm kapıları çalmıştı ama Seda Abla'm o günden sonra bir daha evimizin kapısını çalmadı.
Sayfa 64 - KaknüsKitabı okudu