On dört üç senesinde, Sarek Adası'nda,
Kayıklar batacak, matem, cinayet olacak.
Ok, zehir, inilti ve korku...
Ölüm odaları, dört kadın haça mıhlı...
Otuz tabuta, otuz kurban...
Anasının önünde, Hâbil, Kabil'i öldürecek.
O zaman Almanyalı baba, o merhametsiz,
Kaderin emirlerini gerçekleştirecek.
Bir haziran gecesi, karısını da öldürecek.
Yerden gürültü çıkacak, alev fışkıracak
Hazinenin gizlendiği yeri bulacak.
Bu taş kuzeyli barbarlardan çalınmıştır.
Haktaşı'dır o, ölüm veya can verir.
Sayfa 206Kitabı okudu
Beni düşündüren geçmiş değil, gelecek.
Sayfa 31Kitabı okudu
Gülmeyin. İnsan, cehennemin alevlerini görürken gülmez.
Sayfa 32Kitabı okudu
Bir gülümseyişin, en büyük ödül olacaktır bana.
Sayfa 84Kitabı okudu
Zavallı aşk... Bir zamanlar gerçekte olmayan birine verdiniz onu. Bugünse ölecek olan bir adama veriyorsunuz.
Sayfa 117Kitabı okudu
Benden merhamet beklemek! Bekliyorsun ki gözlerim yaşarsın! Hadi oradan! Cellat ağlar mı hiç!
Sayfa 139Kitabı okudu
İnsan yalnızken taş gibi sert oluyor. Ama ruhuna etki eden bakışlar önünde sersemliyor.
Sayfa 149Kitabı okudu