Bütün aşklar birdir; ha karı, çocuk, ana, vatan aşkı, ha bir düşünce veya Tanrı aşkı. Aşkın en aşağı basamağındaki bir başarı bile sizi Tanrıya götüren yolun çizilmesine yardım eder.
Sayfa 19
Tanrı bağışlasın ya,harfler pek ürkütüyor beni.Kurnaz,utanmaz cinlerdir onlar;üstelik tehlikeli de!Mürekkep hokkasını açıp,işiniz yoksa onları serbest bırakın:ele geçmezler artık,bir daha dizginleyebilirseniz,dizginleyin!Canlanıyorlar,birbirleriyle birleşiyorlar,kağıt üzerinde kendilerini istedikleri düzene sokuyorlar;kara kara,kuyruklu kulaklı.Onları görünce çığırmanız,yalvarıp yakarmanız boşunadır artık:istedikleri gibi deviniyorlar.
Sayfa 21
ABD'de halen tüketim ekonomisi diye adlandırılan israf düzeneği o hale gelmiştir ki, yiyecek bir sandviç bulamayan Allah'in garibi bir zenci yurttaş, altında son model otomobille dolaşmaktadır. Türkiye elbet daha da berbat durumda.
Eşyayı insan anlamlandırır. Elbet.
Ama günümüz insanının anlayışı, bunun tersini gösterecek biçimde işlemektedir. Günümüz insanı, eşyanın kendini anlamlandirdigi hususunda bir kanaat sahibidir.
Sayfa 109
Günün birinde, iblis, Tanrının yanında yer alacak en ulu başmelek olacaktır. Mikail, Cebrail, İsrafil değil, iblisin tâ kendi, korkunç karanlığının özünü en sonunda nura çevirdiğinde.
"Leo Kardeş, aziz olmak demek, sadece yeryüzüyle ilgili her şeyden değil, aynı zamanda bütün Tanrısal şeylerden de vazgeçmek demektir."
Korkma gönlüm, korkma onlardan! Al kalemi eline, al da yaz!
"Ya ne sandındı, Leo Kardeş! Ne korkuyorsun? Tanrıdan daha basit, daha iç serinletici, insanoğlunun dudaklarına daha iyi yakışan ne var ki?"
"Tanrı bir yangın, Leo Kardeş. Yanıyor, biz de onunla birlikte yanıyoruz."
"Yaşamak istemiyorum artık. Soy beni Rabbim. Bedenimden kurtar beni. Al beni!"