Ayrılığın hüznüdür
Vazodaki çiçekleri solduran...
Ve biz kala kalmıştık ruhu alınmış dört duvar içinde.
Sönmüş bütün ışıklar
Bir ağustos böcekleri uyanık
Bir de anılar...
Sessizlik
Dinlemeyi bilenlerle konuşur...
Siz hiç kanatlarınızın kırıldığını hissettiğiniz an oldu mu? Ya da bir ağacın köklerinin söküldüğü gibi sizin de toprağa, yaşama tutunan gövdenizin köklerinin kazandığını, söküldüğünü hissettiğiniz oldu mu? Artık dayanacağınız bir dayanağınız olmadan en küçük bir esintide savrulup köksüz kurumaya, güçsüz sallanmaya düştüğünüz bir durumda oldunuz mu? Berbat bir şeydir. Ne tutunacak bir kökünüz, ne o kökünüzün sarılacağı bir toprağı vardır. Sahipsiz, güçsüz bir halde dallarınızı canlı tutmak için gövdenizden çürürsünüz.
... insanlar sonsuza dek çocuk kalamazlar, sonuçta gerçekliğin ne olduğunu öğrenmek durumundadırlar.
Sayfa 58
