Ben bir Ayten´dir tutturmuşum
Oh ne iyi
Ayten´li içkiler içip
Sarhoş oluyorum ne güzel
Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin
Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor
Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum
Ayten üstüne
Saatim her zaman Ayten´e beş var
Ya da Ayten´i beş geçiyor
Ne yana baksam gördüğüm o
Gözümü yumsam aklımdan Ayten
Sabretmeyi öğrendim yollarında susmayı, beklemeyi ve çok daha çok sevmeyi ölümsüzleştirmeyi sevdayı.
Kömür parçaları arasında parlayan küçük bir cam kırıntısı benim sevdam.
Nasıl gittiysem öyle döneceğim bir gün bu uzak şehirden.
Çok dayanılmaz oldu mu hasretin, kapatıyorum gözlerimi, giriveriyorum resminin içine.
Sol yanım şimdi boş, bomboş… Oysa ne sevinçler, ne acılar sığdırmıştım ben sol yanıma. Göğsümle birlikte onları da mı aldılar? Neden bu kadar boş geliyor bir tarafım bana? Yarım yamalak yaşamak! Dedikleri bu olsa gerek. Ama tamken yaşamayı beceremeyen ben, böyle yarım ne yaparım?